 |
| Στη σημερινή Ελλάδα
«πολυφωνία» ονομάζεται το δικαίωμα των μεγαλοκαπιταλιστών να τρομοκρατούν τον ελληνικό λαό μέσα από τα δελτία «ειδήσεων» |
Οι πρόσφατες αποκαλύψεις
για τις συναντήσεις Τσίπρα-Ψυχάρη πριν
από τις εκλογές, καθώς και για
το κύκλωμα
εκβιαστών δημοσιογράφων, αλλά και η
συνεχιζόμενη αντιπαράθεση γύρω από την
αδειοδότηση των καναλιών, απαιτούν μια
ξεκάθαρη τοποθέτηση για το ρόλο των
ΜΜΕ.
Έναν αιώνα πριν, ο Λένιν
έλεγε: «Οι καπιταλιστές αποκαλούν
“ελευθερία του Τύπου” την ελευθερία
των πλουσίων να εξαγοράζουν τον Τύπο,
την ελευθερία να χρησιμοποιείται ο
πλούτος για τη διαμόρφωση και παραποίηση
της λεγόμενης “κοινής γνώμης”». Μόνο
που στην περίπτωση της Ελλάδας, ιδίως
τις τελευταίες δεκαετίες, η χρησιμοποίηση
των ΜΜΕ από τη συγκεντροποιημένη
παρασιτική μεγαλοαστική
τάξη έχει πάρει
τέτοιες μορφές που η λεγόμενη «τέταρτη
εξουσία» έχει καβαλήσει την εξουσία
της εκάστοτε κυβέρνησης. Με πιο
χαρακτηριστική περίπτωση το συγκρότημα
του ΔΟΛ (Mega, Βήμα, Τα Νέα
κ.λπ.). Πρωθυπουργοί επιβάλλονται ή
ξηλώνονται με συνοπτικές διαδικασίες
(βλ. Σημίτης, Κωστάκης Καραμανλής, Γ.
Παπανδρέου, Παπαδήμος), ενώ η στρατευμένη
υπέρ των καπιταλιστικών συμφερόντων
«δημοσιογραφία» και η κατατρομοκράτηση
του ελληνικού λαού έχουν πάρει στα
χρόνια του μνημονίου εφιαλτικές
διαστάσεις.
Από κοντά, βέβαια,
έρχεται και το στήσιμο μιας ολόκληρης
«βιομηχανίας» γύρω από το ζεστό χρήμα
της κρατικής διαφήμισης (αλλά και την
ανάληψη δημόσιων έργων από τους
μεγαλοεργολάβους ιδιοκτήτες ΜΜΕ), που
εκ των πραγμάτων καταλήγει σε εκβιασμούς
και αλληλοεξυπηρετήσεις…
Δεν έχουμε αυταπάτες
ότι μέσα στον καπιταλισμό θα μπορούσε
να υπάρχει ένα φιλικό «τοπίο» για την
εργατική τάξη στα ΜΜΕ. Γι’ αυτό και οι
πρωτοπόρες δυνάμεις της τάξης μας θα
πρέπει να διαμορφώσουν τα δικά τους
μέσα επικοινωνίας με τις μάζες. Ωστόσο,
αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να
βάλουμε και στόχους πάλης ενάντια στην
ανεξέλεγκτη καπιταλιστική δικτατορία
στο χώρο του Τύπου. Έτσι, μεταξύ άλλων,
θα πρέπει να απαιτήσουμε:
Ισχυρή δημόσια
τηλεόραση, πολυφωνική, με ποιοτικό
πρόγραμμα, με λαϊκό-κοινωνικό έλεγχο.
Λειτουργία ιδιωτικών ΜΜΕ ενημερωτικού
χαρακτήρα να επιτρέπεται μόνο με
αυστηρότατες προϋποθέσεις (πιστή τήρηση
της εργασιακής-ασφαλιστικής-φορολογικής
νομοθεσίας, βαριά πρόστιμα για παραβίαση
της δημοσιογραφικής δεοντολογίας,
απαγόρευση άλλων επιχειρηματικών
δραστηριοτήτων για τους μετόχους,
απαγόρευση έμμεσης διαφήμισης προϊόντων
και εταιρειών κ.λπ.). Μείωση στο ελάχιστο
της κρατικής διαφήμισης (στις περισσότερες
περιπτώσεις αφορά πολιτική προβολή
υπουργών με τα δικά μας λεφτά) και
διοχέτευσή της εκτός ιδιωτικών ΜΜΕ.
Πάρις Δάγλας
