 |
| Από
τη δουλειά στο νεκροταφείο: αυτή είναι η πρόταση της Λαγκάρντ και του ΔΝΤ για το ασφαλιστικό |
Σε
πρόσφατη ομιλία της, η διευθύντρια του
ΔΝΤ,
Κριστίν Λαγκάρντ,
υποστήριξε ότι η γήρανση των πληθυσμών
και η αύξηση του προσδόκιμου ζωής θα
έχουν «δραματικό αντίκτυπο στους
προϋπολογισμούς των κρατών τις επόμενες
δεκαετίες». Συγκεκριμένα, ανέφερε ότι
ο παγκόσμιος πληθυσμός θα αυξηθεί σε
10 δισ. τα επόμενα 40 χρόνια, παρόλα αυτά
όμως οι περισσότερες ανεπτυγμένες
οικονομίες θα βιώσουν μία γήρανση και
συρρίκνωση του πληθυσμού τους, με
συνέπεια την επιβράδυνση της οικονομικής
ανάπτυξης. Και τι προτείνει η ίδια για
αυτό; Για αρχή, να ξεκινήσουν οι κυβερνήσεις
τις μειώσεις στις δαπάνες υγειονομικής
περίθαλψης που σχετίζονται με την ηλικία
(περικοπές σε φάρμακα, εξετάσεις και
νοσήλια). Δηλαδή, λέει στους συνταξιούχους
«όσο ζήσατε ζήσατε και μην περιμένετε
και καμιά ανταπόδοση για αυτά που έχετε
εισφέρει στα ταμεία σας»!
Έπειτα,
προτείνει την αύξηση
των ορίων ηλικίας!
Όμως, με βάση τα λεγόμενα της καλοζωισμένης
κυρίας Λαγκάρντ, αν
πρέπει να αυξάνουμε διαρκώς το όριο
ηλικίας ανάλογα με το πόσο ανεβαίνει
το προσδόκιμο ζωής, τότε στο τέλος θα
φτάσουμε να δουλεύουμε μέχρι τα 80 και
βάλε!
Στην πραγματικότητα, με την αύξηση της
παραγωγικότητας της εργασίας που έχει
συντελεστεί τις τελευταίες δεκαετίες
και την αλματώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας,
τα ασφαλιστικά συστήματα θα μπορούσαν
να ανταποκρίνονται θαυμάσια στην αύξηση
του προσδόκιμου ζωής. Το πρόβλημα δεν
είναι πόσο ζουν οι συνταξιούχοι αλλά
οι αντιδραστικές πολιτικές που εκπροσωπεί
η Λαγκάρντ και το ΔΝΤ, πολιτικές που
αυξάνουν την ανεργία, μειώνουν τις
γεννήσεις, μειώνουν τους μισθούς και
απαξιώνουν το εργατικό δυναμικό,
καταστρέφοντας έτσι και τη βιωσιμότητα
των ασφαλιστικών ταμείων!
Πέρα
από την ανάγκη να ανατρέψουμε αυτές τις
πολιτικές, ιδιαίτερη σημασία έχει και
η φορολόγηση του κεφαλαίου, η οποία τις
τελευταίες δεκαετίες έχει μειωθεί αντί
να αυξηθεί.
Και μάλιστα, για να αποφύγει αυτόν τον
κίνδυνο, η Λαγκάρντ ζήτησε την αύξηση
των έμμεσων φόρων (π.χ. ΦΠΑ), που όμως
όλοι ξέρουμε ότι είναι
οι πιο άδικοι κοινωνικά φόροι,
αφού καλούνται όλοι να πληρώσουν τον
ίδιο φόρο επί του προϊόντος, ανεξάρτητα
από το εισόδημά τους, με αποτέλεσμα να
πλήττονται περισσότερο άνεργοι,
χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι.
Γιάννης
Τριανταφύλλου
