Κοινό Μέτωπο Μισθωτών – Ελευθέρων
Επαγγελματιών – Αγροτών
 |
Οι Έλληνες εργαζόμενοι έχουμε δώσει
μεγάλες –και νικηφόρες–
μάχες για να προασπίσουμε την κοινωνική ασφάλιση. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και τώρα. |
● Η
κυβέρνηση, μετά από ένα δίμηνο σόου λαϊκισμού, ότι δήθεν δεν θα περικόψει τις
συντάξεις αλλά «θα στοχεύσει τα υψηλά εισοδήματα», μετά από αλλεπάλληλες
παλινωδίες και τροποποιούμενα σενάρια, ετοιμάζεται τελικά για διπλό χτύπημα, και κατά των εν ενεργεία
ασφαλισμένων και κατά των συνταξιούχων. Σε γενικές γραμμές, μειώνει τις συντάξεις, τόσο τις επικουρικές
όσο και τις κύριες (είτε με τη θέσπιση πλαφόν, είτε με ποσοστιαίο κούρεμα,
είτε με συνδυασμό και των δύο), τόσο των
νέων ασφαλισμένων όσο και των παλιών (με το τέχνασμα της «προσωπικής
διαφοράς»), ενώ αυξάνει τις ασφαλιστικές
εισφορές (κυρίως των ελευθέρων επαγγελματιών και των αγροτών). Και φυσικά η
κεντρική φιλοσοφία είναι εν τέλει, μετά από αιματηρές θυσίες, η συντριπτική πλειοψηφία, αν
συνυπολογίσουμε και την αύξηση των ηλικιακών ορίων, να παίρνει τη λεγόμενη
«εθνική σύνταξη» της τάξεως των 384 ευρώ και ελάχιστα παραπάνω, ενώ κάποιοι
δεν θα παίρνουν ολόκληρη την εθνική σύνταξη, αφού αυτή θα χορηγείται με
προϋποθέσεις.
Είναι βέβαιο ότι, εν μέσω κρίσης,
η αύξηση των εισφορών των ελευθέρων
επαγγελματιών και των αγροτών, που είναι πραγματικά εξοντωτική, δεν θα αποφέρει επιπλέον έσοδα στα ταμεία,
ενώ θα καταστρέψει πολλές χιλιάδες
αυτοαπασχολούμενους, οι οποίοι ήδη δυσκολεύονται να πληρώσουν τις σημερινές
εισφορές. Αλλά και η μείωση των
συντάξεων θα έχει άμεση επίπτωση στην οικονομία, αφού θα πέφτει λιγότερο
χρήμα στην αγορά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ενώ σε απόγνωση οδηγούνται οι
άνεργοι που επιβίωναν από τις συντάξεις των γονιών τους.
Πέραν αυτού, το όλο πρόβλημα μπαίνει στην τελείως εσφαλμένη βάση ότι τα χρεοκοπημένα
ταμεία πρέπει να τα σώσουν οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι, αντί αυτών που
τα πτώχευσαν. Για να δοθεί λοιπόν μια δίκαιη λύση θα πρέπει να θυμηθούμε τις
αιτίες της χρεοκοπίας των ταμείων: την υποχρεωτική κατάθεση των χρημάτων τους
στην Τράπεζα της Ελλάδος επί δεκαετίες με ελάχιστα επιτόκια, τη μεθοδευμένη
εμπλοκή τους στην απάτη του χρηματιστηρίου, τα δομημένα ομόλογα, και –εν
ονόματι των μνημονίων– το κούρεμα των ομολόγων και την αρπαγή των τελευταίων
αποθεματικών. Όλα αυτά τα χρήματα
κατέληξαν είτε άμεσα είτε έμμεσα στις τσέπες της μεγαλοαστικής τάξης και των
τραπεζών. Αυτοί λοιπόν πρέπει να
πληρώσουν. Από αυτούς πρέπει να τα πάρει το κράτος και να στηρίξει τα
ασφαλιστικά ταμεία.
● Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η
επικείμενη «ασφαλιστική μεταρρύθμιση» δεν είναι τίποτε άλλο από μια ακόμα
«μνημονιακή υποχρέωση», που εντάσσεται στον κεντρικό σκοπό των μνημονίων: στο τσάκισμα του βιοτικού επιπέδου και των
κοινωνικών δικαιωμάτων τόσο του ελληνικού όσο και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών
λαών. Άρα θα πρέπει και η δική μας
αντίδραση να στρέφεται ενάντια στο σύνολο των μνημονιακών πολιτικών και να μην
περιορίζεται σε στενά συντεχνιακά πλαίσια.
● Ξεκινώντας από αυτή την αφετηρία, θα πρέπει
να καταλάβουμε ότι τα συμφέροντα των μισθωτών, των ελευθέρων επαγγελματιών και
των αγροτών, είτε εν ενεργεία είτε συνταξιούχων, είναι κοινά. Δεν θα πρέπει να πέφτουμε στην παγίδα του
αλληλοφαγώματος και της αλληλοεξόντωσης και να αφήνουμε στο απυρόβλητο τους
κοινούς δυνάστες μας, το μεγάλο κεφάλαιο και το τοκογλυφικό τραπεζικό κεφάλαιο,
εγχώριο και ξένο.
Με βάση λοιπόν τα σημερινά δεδομένα,
θα πρέπει:
1) Να προγραμματιστούν κοινές απεργίες-αποχές-διαδηλώσεις από
όλους αυτούς τους κλάδους.
2) Να βρεθεί μια κοινή γλώσσα και
μια κοινή θέση, με κεντρικό άξονα ότι για
τη στήριξη των ταμείων πρέπει να πληρώσουν
αυτοί που τα λεηλάτησαν και ότι όλοι οι εργαζόμενοι δικαιούνται μια ανθρώπινη
σύνταξη για τα γηρατειά τους.
3) Να δημιουργηθεί ενιαίο συντονιστικό όργανο όλων των
αγωνιζόμενων κλάδων, που να εκφράζει τον κοινό αγώνα.
Βασίλης Παπανικολάου
