Τοπική αυτοδιοίκηση για τις ανάγκες των πολιτών και όχι για μπίζνες των καπιταλιστών
Η ελπίδα για την αυτοδιοίκηση με την πραγματική της έννοια δεν βρίσκεται
στον διαγωνισμό μεταξύ των υποψηφίων που εξυπηρετούν συμφέροντα αλλά
στην ενεργοποίηση των ίδιων των πολιτών για τα κοντά αγαθά και τα
λαϊκά δικαιώματα
Η ημερομηνία των δημοτικών εκλογών έχει οριστεί για τις 8 Οκτωβρίου του 2023, σε εννέα μήνες περίπου, ωστόσο οι κονταρομαχίες μεταξύ των υποψηφίων έχουν ήδη ξεκινήσει, ιδιαίτερα σε δήμους όπου τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι μεγάλα. Το αλισβερίσι των υποψηφίων, παρόλο που υποτίθεται γίνεται στο παρασκήνιο, προκαλεί μια κινητικότητα από συνδυασμό σε συνδυασμό η οποία δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Οι δε υποψήφιοι, όπου γάμος και χαρά, πανταχού παρόντες. Γάμοι, βαφτίσια, πανηγύρια, μνημόσυνα, κηδείες, εκδηλώσεις… είναι εκεί αγκαζέ, με έναν λαϊκισμό άνευ προηγουμένου. Μεγάλο το φαγοπότι βλέπεις!
Οι δήμοι, που υποτίθεται ότι ως θεσμός βρίσκονται πιο κοντά στους πολίτες και στα προβλήματα της καθημερινότητάς τους, μετατρέπονται μέσω των δημοτικών αρχών σε μακρύ χέρι του κεντρικού κράτους. Η έννοια της «αυτοδιοίκησης» πήγε υπέρ πίστεως… ξένου και ντόπιου κεφαλαίου. Οι νόμοι που εφαρμόστηκαν στην τοπική αυτοδιοίκηση και καθορίζουν τη λειτουργία της (Καλλικράτης, Κλεισθένης, νόμος Βορίδη) έχουν κύριο σκοπό την όσο γίνεται καλύτερη επιβολή των μνημονιακών αντιλαϊκών πολιτικών. Εποπτεία για τη «σωστή» υλοποίηση της κυρίαρχης πολιτικής και τιμωρία στους «απείθαρχους» δημάρχους, χαράτσια στους δημότες, αύξηση δημοτικών τελών, ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών (απορρίμματα, ενέργεια, συγκοινωνίες, υγεία, νερό, αποχέτευση) και δημόσιου χώρου (παραλίες, δημοτικά πάρκινγκ), συρρίκνωση και διάλυση κοινωνικών υπηρεσιών, προώθηση όλων των μορφών προσωρινής, ελαστικής και φθηνής εργασίας. Τι να πούμε για τον σαρωτικό νόμο Βορίδη που μας απάλλαξε από το… «βάσανο της απλής αναλογικής»; Ο κοτζαμπασισμός στο μεγαλείο του. Μεγάλο το φαγοπότι, λοιπόν!
Πώς απαντάμε σε όλα αυτά; Πρώτον, δεν ξεχνάμε τα λόγια του Ένγκελς: «Το εκλογικό δικαίωμα είναι όργανο κυριαρχίας της άρχουσας τάξης, αλλά και δείκτης ωριμότητας της εργατικής τάξης». Δεύτερον, δεν μένουμε αδρανείς σε ζητήματα που μας αφορούν. Η απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική των δημοτικών αρχών και τον ρόλο που επέλεξαν οι αιρετοί πρέπει να δοθεί συλλογικά, μαζικά σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό, σε κάθε γειτονιά. Να εκμεταλλευθούμε τον άκρατο ανταγωνισμό των καθεστωτικών δημοτικών συνδυασμών για το ποιος θα έχει τη μερίδα του λέοντος στο μεγάλο φαγοπότι της διαχείρισης των δήμων προκειμένου να προωθήσουμε διεκδικήσεις, μέσα από τοπικά κινήματα και κινήσεις πολιτών, εκτός και εντός δημοτικών συμβουλίων.
· Να καταργηθούν όλοι οι μνημονιακοί νόμοι που αφορούν τους δήμους, να καταργηθεί ο νόμος Βορίδη. Όχι στους δημαρχοκεντρικούς δήμους.
· Επαρκής χρηματοδότηση στους δήμους από τον κρατικό προϋπολογισμό για σύγχρονες και επαρκείς υποδομές πυροπροστασίας και αντιπλημμυρικών έργων.
· Να καταργηθεί το «παρατηρητήριο» και η Αυτοτελής Υπηρεσία Εποπτείας των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ).
· Φραγμός στις ιδιωτικοποιήσεις και την καταλήστευση του δημόσιου χώρου. Γη, νερό, αέρας, συγκοινωνίες, λιμάνια, αεροδρόμια είναι δημόσια αγαθά και τέτοια πρέπει να παραμείνουν.
· Φραγμός στην τουριστικοποίηση και εμπορευματοποίηση των πάντων. Προστασία του φυσικού περιβάλλοντος –δάση, παραλίες, θάλασσες, δημόσιοι χώροι– από την τσιμεντοποίηση και την υπερβάλλουσα δόμηση.
· Φρένο στην επέλαση του Airbnb, στην ακρίβεια των ενοικίων, μέριμνα από τους δήμους για αξιοπρεπή στέγαση των εκπαιδευτικών, που κάθε χρόνο ειδικά σε μέρη όπως η Μύκονος και η Σαντορίνη υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα, αλλά και για όλους τους εργαζόμενους στον τουρισμό.
· Αντί να ασχολούνται οι δήμοι με το κυνήγι πόρων από το ΕΣΠΑ και τις επιχειρηματικές «δράσεις», να αναλάβουν τη διαχείριση των απορριμμάτων, την ανακύκλωση, τις συγκοινωνίες και να γίνουν προσλήψεις εργαζομένων, με αξιοπρεπείς μισθούς και μόνιμη δουλειά.
· Παιδικοί σταθμοί δωρεάν για όλες τις οικογένειες. Δωρεάν δημοτικοί χώροι πολιτισμού και αθλητισμού, καλλιτεχνικής δημιουργίας και συνεύρεσης της νεολαίας.
Ανθρώπινες πόλεις και γειτονιές δεν χτίζονται με δημοτικές αρχές υποταγμένες στην ιδιοτέλεια, αλλά με συλλογικότητες, δομές αλληλεγγύης, κινήσεις πολιτών και πραγματικά αυτοδιοικητικά όργανα που θα υπερασπίζονται τον τόπο τους και τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων.
Όλγα Στεφανίδου
