Ο ΟΑΕΔ ανακοίνωσε ένα
πρόγραμμα επιδότησης επιχειρηματιών-«θυμάτων της κρίσης» ώστε να κάνουν ένα «νέο
ξεκίνημα». Ένα ζήτημα, βέβαια, είναι ότι τα λεφτά του ΟΑΕΔ προέρχονται ως επί
το πλείστον από κρατήσεις στις αμοιβές των μισθωτών, οπότε είναι σαν να
επιδοτεί η εργατική τάξη τους επιχειρηματίες (έστω και μικρούς). Το μεγάλο
πρόβλημα, όμως, είναι άλλο: Με βάση ποιες μελέτες αυτές οι «δεύτερες ευκαιρίες»
είναι βιώσιμες; Όταν είμαστε η χώρα με τη μεγαλύτερη διασπορά μικρο-μεσαίων
επιχειρήσεων στην Ευρώπη; Όταν η μέση παραγωγικότητα των μικρομεσαίων
επιχειρήσεων της χώρας είναι στο 50% της ευρωπαϊκής;
Εμείς από θέση αρχής λέμε ότι
τα χρήματα του ΟΑΕΔ είναι για τη στήριξη των ανέργων και όχι για την επιδότηση
των εργοδοτών, όπως συστηματικά γίνεται τις τελευταίες δεκαετίες. Και επίσης
ότι το κράτος θα έπρεπε να κατευθύνει τον πληθυσμό στην ειδικευμένη και σταθερή
μισθωτή εργασία, μέσω από δημόσιες παραγωγικές επενδύσεις. Ανεξαρτήτως αυτού,
όμως, τι θα έπρεπε να κάνει ένα κράτος που θα ήθελε να στηρίξει σε ορισμένους
τομείς τους μικρούς επιχειρηματίες; Να τους εξασφαλίσει χαμηλότοκη
χρηματοδότηση, μέσα από ένα δημόσιο τραπεζικό σύστημα, καθώς και τεχνική
βοήθεια, με τον όρο να στραφούν σε καινοτόμα παραγωγικά αντικείμενα, να
αναβαθμιστούν τεχνολογικά και να δημιουργήσουν ποιοτικές θέσεις εργασίας. Και
όχι να αναπαράγει τις χρόνιες παθογένειες της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας
με την εύκολη λύση της επιδότησης.
Π.Δ.
