 |
Η ΛΑΡΚΟ, με το
μοναδικό παγκοσμίως μετάλλευμα του
σιδηρονικέλιου, μπορεί να σωθεί για τη χώρα
μόνο
με τον αγώνα των εργαζομένων
|
Η
ΛΑΡΚΟ, η βιομηχανία σιδηρονικελίου στη Λάρυμνα Φθιώτιδας, απειλείται με
κλείσιμο, καθώς είναι ζημιογόνος, με χρέη προς τη ΔΕΗ κ.λπ.
Το
παράδοξο της υπόθεσης όμως είναι ότι το σιδηρονικέλιο που παράγει η ΛΑΡΚΟ είναι
μοναδικό παγκόσμια και έχει τεράστια ζήτηση διεθνώς, αφού χρησιμοποιείται σε
όλες τις κατασκευές. Πώς είναι δυνατόν με αυτές τις συνθήκες, στη ΛΑΡΚΟ το
κόστος παραγωγής σιδηρονικελίου να είναι πάνω απ’ τη διεθνή τιμή του, και οι
κρατικοί υπεύθυνοι να μιλάνε ακόμα και για υποχρεωτική μείωση της παραγωγής
κατά 20%; Η απάντηση είναι απλή.
Η ΛΑΡΚΟ
ως κρατική βιομηχανία σαμποτάρεται ουσιαστικά απ’ τον ίδιο τον αστικό κρατικό
μηχανισμό, με καθήλωση του εξοπλισμού της, με απουσία σχεδιασμού ανάπυξης, με
εισαγωγή εργολαβικής εργασίας κ.λπ. Απ’ τους 1.200 εργαζόμενους οι 400
είναι με μόνιμη σχέση εργασίας, οι υπόλοιποι είναι προσωρινοί σε εργολαβίες. Χαρακτηριστικό
του σαμποταρίσματος της ΛΑΡΚΟ είναι ότι: ενώ
η βιομηχανία διαθέτει μέχρι και ιδιόκτητο ορυχείο λιγνίτη στη Δυτική Μακεδονία,
δηλαδή θα μπορούσε να είναι αυτάρκης ενεργειακά, έχει χρέη 136 εκατ. ευρώ στη ΔΕΗ!
Το σαμποτάρισμα
της ΛΑΡΚΟ γίνεται και για χάρη της ιδιωτικής μεταλλευτικής βιομηχανίας και για
χάρη του παρασιτικού μοντέλου οικονομίας που εφαρμόζουν οι κυρίαρχες
μεγαλοαστικές συμμορίες με την εισαγωγή φθηνών, κατά βάση ασιατικών, προϊόντων. Να σημειωθεί ότι,
ενώ η ΛΑΡΚΟ φυτοζωεί, η παραγωγή
βιομηχανικών ορυκτών γνωρίζει μια σχετική ανάπτυξη, με 1 δις ευρώ εξαγωγές,
300 εκατ. ευρώ επενδύσεις, σε μια χώρα με πλούσιο υπέδαφος, που είναι πρώτη παγκοσμίως
σε παραγωγή νικελίου, βωξίτη και περλίτη, τρίτη σε μαγνήσιο, τέταρτη σε
λιγνίτη, πέμπτη σε αλουμίνιο κ.λπ.
Οι
εργάτες της ΛΑΡΚΟ δεν μπορούν να αφεθούν στη μοίρα που τους επιφυλάσσεται. Η
κυβέρνηση ήδη εκβιάζει για περικοπές μισθών και μείωση της παραγωγής, απειλώντας
με κλείσιμο του εργοστασίου λόγω χρεών. Η
προοπτική για να σωθεί η ΛΑΡΚΟ είναι: εξυγίανση της επιχείρησης, διευθέτηση των
χρεών, άμεσο σχέδιο ανασυγκρότησής της με τεχνολογικό εκσυγχρονισμό και
αξιοποίηση όλων των στοιχείων (ορυχείο, μετάλλευμα κ.λπ.). Μόνο που αυτό μπορεί
να γίνει υπό την πίεση, την πρωτοβουλία και τον άμεσο έλεγχο των ίδιων των
εργαζομένων.
Σ. Κρόκος
