Το
τραπεζικό σύστημα πρέπει να υποταχθεί στην ανάγκη της παραγωγικής
ανασυγκρότησης της χώρας
 |
Η ρίζα του
προβλήματος δεν είναι τα «κόκκινα» δάνεια, αλλά η υπερχρέωση
όλης της ελληνικής
κοινωνίας για να σωθούν οι τραπεζίτες.
Γι’ αυτό και η μόνη λύση είναι η
κρατικοποίηση όλου
του τραπεζικού συστήματος!
|
Στην
καθημερινή ειδησεογραφία βρίσκεται συνεχώς το θέμα των «κόκκινων δανείων», που
βασανίζουν εκατομμύρια πολίτες αλλά προβληματίζουν και τους κυβερνώντες, που
ψάχνουν απεγνωσμένα να βρουν λύσεις για τη σωτηρία του τραπεζικού συστήματος,
ουσιαστικά όμως από τη σκοπιά των συμφερόντων του τραπεζιτών.
Όταν
οι τράπεζες κατέρρευσαν με την έναρξη της κρίσης, οι αστικές μνημονιακές κυβερνήσεις, υπηρέτες των τραπεζιτών, έτρεξαν να
τις σώσουν χρηματοδοτώντας τες από τα κρατικά ταμεία, δηλαδή από τα χρήματα των
Ελλήνων εργαζομένων. Άρπαξαν τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων, αύξησαν
τη φορολογία εισοδήματος, μείωσαν μισθούς και συντάξεις και δανείστηκαν από τις
ευρωπαϊκές τράπεζες με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, φορτώνοντας με χρέη τις
μελλοντικές γενιές.
Η
παγκόσμια κρίση, που ήταν και κρίση του τραπεζικού συστήματος, είχε σαν αποτέλεσμα το κλείσιμο πολλών
επιχειρήσεων, και μάλιστα στην Ελλάδα στρατηγικών βιομηχανιών, όπως της
αμυντικής βιομηχανίας, του ναυπηγικού τομέα, της βιομηχανίας ζάχαρης κ.λπ., καθώς
και ενός τεράστιου αριθμού επιχειρήσεων που εξαρτιόνταν από τη μεγάλη
βιομηχανία, αλλά και από την κατανάλωση όλων αυτών που σήμερα είναι άνεργοι. Η
μεγάλη ανεργία, που ακόμη μετριέται σε διψήφια ποσοστά, μαζί με την κατάρρευση
των μισθών, είχε σαν αποτέλεσμα και την αδυναμία αποπληρωμής των δανείων,
στεγαστικών και επιχειρηματικών.
Τα
κόκκινα δάνεια σήμερα είναι περίπου 88,6 δις, εκ των οποίων 23,6 δις είναι
στεγαστικά και 65 δις επιχειρηματικά, και αφορούν 3,5 εκατομμύρια πολίτες.
Οι
αστικές κυβερνήσεις, για να δείξουν ένα φιλολαϊκό πρόσωπο, έφτιαξαν τον νόμο
Κατσέλη, για να προστατεύσουν εν μέρει την πρώτη κατοικία. Ο νόμος αυτός είναι
αλήθεια ότι καθυστέρησε προσωρινά τις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας,
κατευνάζοντας τη λαϊκή οργή, παρά την παραβίασή του μέσα από πολλά παραθυράκια
που φρόντισαν να παραμείνουν ανοιχτά.
Τώρα
μιλούν για την αναθεώρηση του νόμου αυτού, προς το ευνοϊκότερο για τους
τραπεζίτες, γιατί ξαναμπαίνει το ζήτημα
ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, που μπορεί να αποφευχθεί μόνο με τη μείωση των
κόκκινων δανείων. Έτσι προωθούν τον πλειστηριασμό κατοικιών,
συμπεριλαμβανομένων και πρώτων κατοικιών, και από την άλλη την πώληση ενός
μεγάλου αριθμού δανείων σε «επενδυτές», όπως τους λένε (δηλαδή
εταιρείες-κοράκια). Δηλαδή, πωλούν ένα δάνειο ακόμη και στο ένα τρίτο της αξίας
του, προκειμένου να το ξεφορτωθούν. Οι τράπεζες προτιμούν να πουλήσουν ένα
δάνειο στο ένα τρίτο της αξίας του, παρά να το «κουρέψουν» για τον δανειολήπτη
που αδυνατεί να το αποπληρώσει.
Οι
χειρισμοί που γίνονται στα κόκκινα δάνεια έχουν ως στόχο τη διάσωση των
τραπεζιτών και έχουν φρενάρει την οικονομία, μην επιτρέποντας την
επαναδραστηριοποίηση επιχειρήσεων, ακόμη και των μέχρι πριν λίγο υγιών. Οι
μικρές επιχειρήσεις, ό,τι εισπράττουν, το δίνουν σε υπέρογκους τόκους και
φόρους. Κυρίως δε, πνίγουν υγιείς επιχειρήσεις, ειδικά στον τομέα της υψηλής
τεχνολογίας, καθυστερώντας την επιστροφή ΦΠΑ από τις εξαγωγές και μη
δανειοδοτώντας τες. Αυτές οι συνθήκες συμβάλλουν στη διατήρηση της υψηλής ανεργίας
και η μερική απασχόληση και υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων τείνει να γίνει
μόνιμο καθεστώς.
Είναι επιτακτική
ανάγκη οι τραπεζίτες να πληρώσουν για την καταλήστευση των κρατικών ταμείων
αλλά και για την οικονομική κρίση, της οποίας είναι κύριοι υπεύθυνοι.
Να κρατικοποιηθούν
όλες οι τράπεζες και να δημευθούν οι περιουσίες των τραπεζιτών.
Να δημιουργηθεί μια
ενιαία κεντρική κρατική αναπτυξιακή τράπεζα, που σαν σκοπό της θα έχει την
ανάπτυξη και χρηματοδότηση κρατικής βιομηχανίας σε στρατηγικούς τομείς.
Ναυπηγικό και εξορυκτικό τομέα, βιομηχανία αυτοκινήτων, αμυντική βιομηχανία,
εκβιομηχάνιση του αγροτικού τομέα με την ανάπτυξη της τυποποίησης των αγροτικών
προϊόντων, χαλυβουργία, μεταφορές κ.α. (Κρατικοποιήσεις έχουν γίνει και στο
καπιταλιστικό σύστημα).
Διαγραφή όλων των
χρεών των φτωχών πολιτών και κούρεμα των στεγαστικών δανείων, βάσει των σημερινών
αξιών των ακινήτων.
Για τα
επιχειρηματικά δάνεια, να απαιτηθούν με κάθε τρόπο αυτά του μεγάλου κεφαλαίου,
και στο παραπάνω πλαίσιο της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας να μειωθεί η
δανειακή επιβάρυνση της μικροαστικής τάξης, σε μια κατεύθυνση βιώσιμη και
παραγωγική.
Χρήστος Χατζής
