 |
Από παλαιότερες κινητοποιήσεις εργαζομένων στον
χώρο
του Τύπου
|
Τη δεκαετία 2004-2014 στον
χώρο του ΜΜΕ χάθηκαν 8.000 θέσεις εργασίας. Αλλά και όσον αφορά τους
εναπομείναντες εργαζόμενους, κάνουν θραύση η «μαύρη» και ελαστική εργασία, η μη
καταβολή δεδουλευμένων, οι απλήρωτες υπερωρίες. Και μπορεί η κυβέρνηση να
νομοθέτησε την απασχόληση τουλάχιστον 400 εργαζομένων ανά αδειοδοτημένο τηλεοπτικό
κανάλι, ωστόσο και εκεί συνεχίζονται οι απολύσεις! Όσο δε για τις εφημερίδες,
τα ραδιόφωνα, τα περιοδικά… η κατάσταση μοιάζει ζοφερή. Κάποιες προσλήψεις
γίνονται στον ηλεκτρονικό Τύπο (ιστοσελίδες), αλλά ο χώρος αυτός είναι το
βασίλειο της ελαστικοποιημένης εργασίας.
Οι εκδότες, αφού ξεκοκκάλισαν
τα θαλασσοδάνεια και το «μαύρο» πολιτικό και διαφημιστικό χρήμα την περίοδο των
παχιών αγελάδων, τώρα επικαλούνται μονίμως την πτώση της διαφήμισης, την πτώση
των κυκλοφοριών κ.λπ. Όμως, τίποτε από αυτά δεν ήταν μοιραίο, τίποτα δεν οφείλεται αποκλειστικά στην
κρίση. Πριν φτάσουμε στη σημερινή κατάσταση, οι εκδότες-καναλάρχες έκαναν ό,τι μπορούσαν για να απαξιώσουν
τελείως τα Μέσα τους· ταυτιζόμενοι, στη συντριπτική τους πλειονότητα, με το
γενοκτονικό Μνημόνιο, τρομοκρατώντας τον ελληνικό λαό, διαδίδοντας κάθε είδους
ψευδή είδηση υπέρ της πολιτικής που υπηρετούσαν (και υπηρετούν).
Τελευταία, με τη συμπαιγνία
των γραφειοκρατικοποιημένων και φιλο-εργοδοτικών δημοσιογραφικών Ενώσεων,
προωθούν την ιδέα κάποιων μέτρων «ενίσχυσης του Τύπου». Πολύ φοβόμαστε ότι πίσω
από αυτή την ωραιοποιημένη φράση κρύβονται πάλι θαλασσοδάνεια, φοροαπαλλαγές
και έμμεσες επιδοτήσεις από το δημόσιο χρήμα. Οι χιλιάδες απλοί εργαζόμενοι στον χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ πρέπει να
σταθούν αποφασιστικά ενάντια σε αυτές τις λογικές. Τη δουλειά τους δεν θα
την κερδίσουν συναινώντας σε προκλητικές παραχωρήσεις του κράτους στα αφεντικά
τους, παραχωρήσεις που θα συντηρήσουν το
άθλιο καθεστώς της διαπλοκής. Αντίθετα, πρέπει να παλέψουν για τα πραγματικά τους δικαιώματα, καθώς και για το
δικαίωμα του ελληνικού λαού στην ενημέρωση.
Οι εργαζόμενοι είναι οι
πρώτοι που θα πρέπει να απαιτούν οι επιχειρήσεις να είναι όσο το δυνατόν πιο
υγιείς και νόμιμες, φορολογικά, ασφαλιστικά κ.λπ. Εξάλλου, μπορεί διεθνώς το «χαρτί» να υποχωρεί σε σχέση με τα
ηλεκτρονικά Μέσα, ωστόσο το αντικείμενο της ειδησεογραφίας και της πληροφόρησης
διευρύνεται συνεχώς, με νέα μέσα, νέες τεχνολογίες, νέες ειδικότητες. Άρα η
ανεργία σε αυτόν τον κλάδο δεν είναι κάτι το νομοτελειακό!
Πάρις Δάγλας
