 |
Άλλες δύο βιομηχανίες
έβαλαν λουκέτο την τελευταία περίοδο,
δίνοντας ένα ακόμα χτύπημα στην εγχώρια παραγωγή
και στην εργατική μας τάξη
|
Δύο
σημαντικά εργοστάσια έκλεισαν τις τελευταίες ημέρες στη χώρα. Το εργοστάσιο που
έφτιαχνε το Γάλα Βλάχας εβαπορέ στην
Ημαθία, με 76 εργαζομένους, ιδιοκτησίας Vivartia,
πρώην ΔΕΛΤΑ δηλαδή, και η Frigoglass στην Κάτω Αχαΐα,
ιδιοκτησίας Λεβέντη-Δαυίδ, με 92 εργαζόμενους.
Και
τα δύο εμφάνιζαν ζημιές τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα αυτό της Frigoglass. Η πολιτική των ιδιοκτητών τους ήταν στην
ουσία να τα εγκαταλείψουν σιγά σιγά, ιδιαίτερα αυτό του γάλακτος, για να τα πάνε τελικά σε χώρες του Τρίτου Κόσμου,
ή στην Ανατολική Ευρώπη, σε χώρες φθηνής εργασίας και μεγάλης εργοδοτικής ασυδοσίας
δηλαδή. Όπου ήδη διατηρούν και οι δύο όμιλοι αρκετά εργοστάσια.
Την
ίδια ώρα, ο πρόεδρος του ΣΕΒ (Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών πλέον),
που μόνο κατ’ όνομα εκπροσωπεί τη βιομηχανία –στην ουσία εκπροσωπεί κεφάλαια
άσχετα με αυτή (πληροφορική, σούπερ μάρκετ κ.λπ.)– επιδίδεται σε συνεχείς
σκληρές δηλώσεις για το ασφαλιστικό σύστημα. Η τελευταία ήταν ότι το υπάρχον
σύστημα έχει σχεδιαστεί «για άλλη πληθυσμιακή πλημμυρίδα απ’ αυτή που υπάρχει
τώρα στην Ελλάδα», συνδέοντας ουσιαστικά άμεσα την ασφάλιση με τη «γήρανση του
εγχώριου πληθυσμού» και τη μετανάστευση, δηλαδή την προσπάθεια αντικατάστασης
της ελληνικής εργατικής τάξης με φθηνές πρωτόγονες τριτοκοσμικές μάζες.
Τα
γεγονότα αυτά δείχνουν ότι η ελληνική αστική
τάξη δεν μπορεί να ξεφύγει απ’ τον τυχοδιωκτικό και παρασιτικό χαρακτήρα της.
Είναι χαρακτηριστικό στην περίπτωση της γαλακτοβιομηχανίας ότι το μεγαλύτερο
μέρος της εγχώριας αγοράς γάλακτος εβαπορέ καλύπτεται πλέον από εταιρείες
εισαγωγής. Αν πάρουμε υπ’ όψιν μας και την περίπτωση της «Χαλυβουργικής», που
ανέστειλε πρόσφατα τη λειτουργία της, μπορούμε να πούμε ότι ο παρασιτισμός χαρακτηρίζει πλέον ακόμα και
παραδοσιακά τμήματα της αστικής τάξης. Έτσι εξηγείται και η προτίμησή της
σε νεοφιλελεύθερα πολιτικά προγράμματα. Γιατί
αυτά τα «μοντέλα» προϋποθέτουν και συνεπάγονται τη βάρβαρη επίθεση στα
εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα και τον πλήρη εξανδραποδισμό της εργατικής
τάξης.
Απέναντι σε αυτήν
την αστική τάξη, η ελληνική εργατική τάξη και συνολικά ο εργαζόμενος λαός
μπορούν να υπερασπιστούν την ύπαρξή τους και την ύπαρξη της χώρας, την παραγωγή
της, την ιστορία της, μόνο με ενωτικό, οργανωμένο και σκληρό αγώνα. Ας το
έχουμε υπ’ όψιν μας για το άμεσο μέλλον.
Σ. Κρόκος
