 |
Η ομάδα της αστικής τάξης που κυβερνούσε και νομοθετούσε με τα κοινοβούλια
είχε άμεσο συμφέρον στην καταχρέωση του κράτους. Το κρατικό έλλειμμα, αυτό ήταν
ίσα ίσα το καθαυτό αντικείμενο της κερδοσκοπίας της και η κύρια πηγή του
πλουτισμού της. Κάθε χρόνο κι από ένα νέο έλλειμμα. Κάθε τέσσερα πέντε χρόνια
κι από ένα νέο δάνειο. Και κάθε νέο δάνειο πρόσφερε στην αριστοκρατία του
χρήματος μια καινούργια ευκαιρία να εξαπατήσει το κράτος, που κρατιόταν τεχνητά
στο χείλος της χρεοκοπίας – και που ήταν υποχρεωμένο να διαπραγματεύεται με
τους τραπεζίτες κάτω από τους πιο δυσμενείς όρους.
Κάθε νέο δάνειο της πρόσφερε μιαν ακόμη ευκαιρία να
καταληστεύει με χρηματιστηριακές επιχειρήσεις το κοινό που τοποθετούσε τα
κεφάλαιά του σε κρατικά ομόλογα, στα μυστικά των οποίων ήταν «μπασμένες» η
κυβέρνηση και η πλειοψηφία της Βουλής… Τα τεράστια ποσά που κυλούσαν έτσι μέσα
από τα χέρια του κράτους έδιναν επιπλέον ευκαιρίες για δόλια συμβόλαια
προμηθειών, για δωροδοκίες, καταχρήσεις, για κάθε λογής μπαγαμποντιές. Η απάτη
εις βάρος του κράτους, που γινόταν χοντρικά με τα δάνεια, επαναλαμβανόταν
λιανικά με τα δημόσια έργα. Ό,τι ίσχυε στις σχέσεις μεταξύ Βουλής και
κυβέρνησης, ίσχυε στο πολλαπλάσιο και στις σχέσεις ανάμεσα στις επιμέρους
διοικήσεις και τους εργολάβους.
Από τη «Η Πάλη των Τάξεων στη Γαλλία»
Σημ. της σύνταξης: Το γιατί συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν τώρα στην Ελλάδα
και την Ευρώπη με το χρέος και τα ελλείμματα και ποιον συμφέρει το χρέος το
εξηγεί ο Καρλ Μαρξ 169 χρόνια πριν!
