Με την ομιλία του στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ο Τσίπρας προσπάθησε να δώσει στίγμα ότι επιστρέφει στο πολιτικό προσκήνιο. Οι δημοσιογραφικές πληροφορίες τον θέλουν να ιδρύει νέο κόμμα (αφού καταβαράρθωσε τον ΣΥΡΙΖΑ, σχολιάζουμε εμείς) με απώτερο σκοπό να διεκδικήσει και πάλι εξουσία. Αν εξαιρέσουμε τη στήριξη από συγκεκριμένα μεγαλοαστικά επιτελεία, δεν προκύπτει ότι έχει τα φόντα για κάτι τέτοιο. Η ομιλία του περιελάμβανε ένα νεφελώδες «σχέδιο» με 9 άξονες, με απεύθυνση ξεκάθαρα στον χώρο του κέντρου (μέχρι και τους Τρικούπη-Βενιζέλο εκθείασε), αλλά χωρίς ούτε μια ριζοσπαστική, τολμηρή ή έστω καινοτόμο πρόταση. Ακόμα και η ομιλία του εφοπλιστή Μαρινάκη στο ίδιο συνέδριο ακούστηκε πιο «αριστερή» από αυτή του Τσίπρα!
Για να πάρει τα πάνω του ο Τσίπρας πρέπει από κάπου να τροφοδοτηθεί η σχετική δυναμική. Δεν βλέπουμε κάτι στην «πρόταση» Τσίπρα που θα συγκινήσει τα χειμαζόμενα εργατικά και μικροαστικά στρώματα. Αλλά ακόμα και αν, με πολύ «σπρώξιμο» από κάποια συστημικά επιτελεία και απουσία «εναλλακτικής», καταφέρει να πλασαριστεί πάλι ως «πρωθυπουργίσιμος», θα πρόκειται για μια θνησιγενή κατάσταση. Το κοινωνικό και πολιτικό βάλτωμα της χώρας είναι τέτοιο, που χωρίς τολμηρή σύγκρουση με το υπάρχον πλαίσιο καμιά βιώσιμη προοπτική δεν θα προκύψει – όχι μόνο από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων αλλά ούτε καν από τη σκοπιά των μακροπρόθεσμων αστικών συμφερόντων.
Π.Δ.
