Δικαίωμα στη στέγη και «φερεγγυότητα»

Το «πιστοποιητικό φερεγγυότητας» ενοικιαστών είναι

και άσχετο με την ελληνική πραγματικότητα αλλά και 

επικίνδυνο

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι από το 2026 ξεκινά πιλοτικά το «πιστοποιητικό φερεγγυότητας» ενοικιαστών, μέσα από το λεγόμενο Μητρώο Παρακολούθησης Ιδιωτικού Χρέους. Η είδηση έπεσε σαν βόμβα σε μια Ελλάδα που αντιμετωπίζει το οξύτερο στεγαστικό ζήτημα των τελευταίων πολλών δεκαετιών. Ένα στεγαστικό ζήτημα για το οποίο υπεύθυνη πρώτα και κύρια είναι η παρούσα κυβέρνηση. Κόμματα της αντιπολίτευσης κατήγγειλαν ότι με αυτό το μέτρο: α) θα κινδυνέψει πολύς κόσμος να μείνει στον δρόμο, β) θα αυξηθούν τα ενοίκια γιατί οι ιδιοκτήτες θα εκβιάζουν με υψηλότερες τιμές όσους ενοικιαστές δεν έχουν υψηλή «φερεγγυότητα» (και θα ζητούν πολλά ενοίκια μπροστά), ενώ γ) παραβιάζονται τα προσωπικά δεδομένα, αφού ο ιδιοκτήτης θα μπορεί να μαθαίνει αν ο ενοικιαστής χρωστάει και πού.

Από την άλλη, η κυβέρνηση και η ένωση των ιδιοκτητών ακινήτων (ΠΟΜΙΔΑ) ισχυρίζονται ότι με αυτό το μέτρο ιδιοκτήτες που έχουν κλειστά σπίτια επειδή φοβούνται τους «κακοπληρωτές» θα ενθαρρυνθούν να τα διαθέσουν προς ενοικίαση, οπότε αυτό θα συμβάλει να πέσουν τα ενοίκια. Επίσης, επικαλούνται ότι αυτό ισχύει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Η αντίδραση στο μέτρο είναι σωστή. Βέβαια, δεν είναι τόσο εύκολο η κυβέρνηση να πιέσει για καθολική εφαρμογή του. Στην Ελλάδα οι ιδιοκτήτες δεν είναι οι μεγαλοεπιχειρηματίες ακινήτων της Αγγλίας. Κατά κανόνα είναι μικροϊδιοκτήτες και ανήκουν στη μικροαστική αλλά και στην εργατική τάξη, όπως και οι ενοικιαστές. Επίσης, η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό νοικοκυριών με ληξιπρόθεσμες οφειλές στην Ευρώπη – και τέτοια νοικοκυριά δεν βρίσκουμε μόνο στα φτωχότερα στρώματα. Τέλος, το πιστοποιητικό θα ισχύει και για την ενοικίαση επαγγελματικών χώρων – και είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι ελεύθεροι επαγγελματίες χρωστάνε. 

Από την άλλη, η κυβέρνηση προωθεί, και στον τομέα των ακινήτων και γενικότερα, τη συγκεντροποίηση υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Και έχει εμμονή να αντιγράφει από το εξωτερικό ό,τι κολλάει με τον νεοφιλελεύθερο φανατισμό της. Είναι ανάγκη το κίνημα για το δικαίωμα στη στέγη να οργανωθεί και να μαζικοποιηθεί! Και να στραφεί, για τους λόγους που εξηγήσαμε πιο πάνω, όχι γενικά ενάντια στους ιδιοκτήτες αλλά ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, που πάει να δημιουργήσει εδώ άλλο ένα πεδίο «κοινωνικού αυτοματισμού». Λύσεις υπάρχουν: και να νοικιάζεις χωρίς να περνάς από ιερά εξέταση, και ο μικροϊδιοκτήτης να έχει κάποια εξασφάλιση, και τα ενοίκια να πέσουν, και επάρκεια στέγης να υπάρχει. Ας οργανωθούμε για να διεκδικήσουμε!

 

Πάρις Δάγλας