Η Πρώτη: είναι η επαφή με τον αντίπαλο και η ανάπτυξη της μάχης ή κάθε σύγκρουσης.
Η Δεύτερη: είναι η πλευροκόπηση του αντιπάλου.
Και η Τρίτη: είναι η εφεδρεία για την αντεπίθεση, επειδή την φάση της πλευροκόπησης θα την επιχειρήσει και ο αντίπαλος. Στην τρίτη φάση λοιπόν, της αντεπίθεσης, την ονομαζόμενη «Νόμος των εφεδρειών», θα σταθούμε ιδιαίτερα, λόγω της τεράστιας σπουδαιότητάς της στα ζητήματα της τακτικής.
Και είναι τέτοια η δυναμική του «Νόμου των εφεδρειών» ώστε εκτός από την πολεμική σύγκρουση, αυτός ο νόμος να ισχύει παντού.
- Στην πολιτική μάχη: Είναι η εφεδρεία των ελιγμών, είναι η εφεδρεία των πολιτικών εξορμήσεων, είναι η εφεδρεία επιχειρημάτων και συνθημάτων, είναι η εφεδρεία κινητοποιήσεων, διαδηλώσεων και απεργιών.
- Στην απεργιακή μάχη: Επιθετικά είναι η εφεδρεία επέκτασης της απεργίας και αμυντικά το απεργιακό ταμείο, συν οι νέες πρωτότυπες τακτικές του «σχεδιασμένου παραλογισμού».
- Στις εργατικές συνελεύσεις: Είναι η εφεδρεία ομιλητών και η εφεδρεία επιχειρημάτων.
- Στον οργανωτικό τομέα: Είναι η εφεδρεία στελεχικού δυναμικού, επιθετικά για την κάλυψη των αναπτυξιακών αναγκών, και αμυντικά για την κάλυψη των κοπώσεων, των επιστρατεύσεων, των συλλήψεων, των εκτοπίσεων, των φυλακίσεων κ.λπ.
- Στον οικονομικό τομέα: Είναι η οικονομική εφεδρεία, η αναντικατάστατη προϋπόθεση για κάθε έκτακτη σοβαρή πολιτική δραστηριότητα της οργάνωσης αλλά και για κάθε άμυνα.
Η δράση δεν είναι ποτέ μια γραμμική ευθεία, αλλά περιλαμβάνει απότομες ανυψώσεις και πτώσεις, και σε αυτές τις απότομες μεταβολές απαιτείται η έκτακτη οικονομική αιμοδότηση, η οποία πρέπει να έχει συσσωρευτεί κατά την φάση της κανονικής, ομαλής δράσης. Και αυτή η οικονομική συσσώρευση ονομάζεται «εφεδρικό ταμείο».
- Ο Νόμος των εφεδρειών: Είναι βασικότατος και πρέπει να διαπερνά την λογική της δράσης κάθε μαχόμενου Κομμουνιστή-Τροτσκιστή επαναστάτη, και στην πολιτική πάλη του, και στην συμμετοχή του σε κάθε μορφής αγώνα της τάξης του.
- Οι αστοί πολιτικοί έμαθαν την αξία του νόμου των εφεδρειών και τον εφαρμόζουν, αλλά αποστρεφόμενοι την επαναστατική ορολογία, τον ονόμασαν «εναλλακτική λύση». Εμείς όμως επιμένουμε στην ορολογία του μπολσεβικισμού, όχι μόνο για λόγους ιστορικής επαναστατικής συνέχειας, αλλά επειδή ο όρος αυτός εκφράζει σωστότερα το δυναμικό περιεχόμενο του πνεύματος της πολιτικής.
Ο εισηγητής
