Από το… Χάρβαρντ καταλήξαμε σε 4 κολέγια της αρπαχτής, που η ανακήρυξή τους σε «πανεπιστήμια» συνιστά μέγα σκάνδαλο
 |
| Ένα... campus ιδιωτικού «πανεπιστημίου» σε οροφοδιαμέρισμα στην Ιπποκράτους. Αλλά το κτιριακό είναι ένα μόνο μέρος της σκανδαλώδους έναρξης των ιδιωτικών πανεπιστημίων... |
Δεν πρόλαβαν να περάσουν καλά καλά δύο εβδομάδες από την τυπική αδειοδότηση των 4 πρώτων μη κρατικών-ιδιωτικών πανεπιστημίων («Ανατόλια», City, Πανεπιστήμιο του Keele και Πανεπιστήμιο Λευκωσίας)και η υπόθεση αναδεικνύεται μεγάλο σκάνδαλο . Ενώ ακόμα και η ίδια η έναρξη των λειτουργιών τους βρίσκεται στον «αέρα».
Τα στοιχεία που έχουν έρθει στο φως τόσο για τα μέλη των επιτροπών της Εθνικής Αρχής Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΘΑΑΕ) που εξέδωσαν τις άδειες –ύστερα από αξιολόγηση δήθεν «αυστηρότατων προδιαγραφών»– όσο και για τα φερόμενα ως μέλη διοικήσεων, πρυτάνεις, κοσμήτορες κ.λπ. των εν λόγω «πανεπιστημίων» είναι αποκαλυπτικά. Αναφέρουμε κάποιες εντελώς ενδεικτικές περιπτώσεις:
● Πραστάκος και Παπαχαρίση, που «έλεγξαν» το «Ανατόλια», ενώ υπήρξαν συνεργαζόμενος καθηγητής και απόφοιτη-δωρήτρια του εν λόγω κολεγίου αντίστοιχα.
● Ζώρας, που ήταν γενικός γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας, κι όμως υπερασπιζόταν αναφανδόν την ιδιωτική εκπαίδευση και τα κολέγια, και τώρα αναλαμβάνει χρέη προέδρου διοικητικού σχήματος στο Μητροπολιτικό.
● Αβραντίνης, ο οποίος, την ίδια στιγμή που ως δικηγόρος υπερασπιζόταν τον νόμο Πιερρακάκη στο Συμβούλιο της Επικρατείας απέναντι στις προσφυγές ΠΟΣΔΕΠ (καθηγητές πανεπιστημίων) και ΠΕΑΚ (ένωση των κολεγίων), ήταν ήδη μέλος του διοικητικού σχήματος του παραρτήματος του Πανεπιστημίου Λευκωσίας! Εδώ αξίζει να σημειώσουμε και την αντίθεση μεγάλης μερίδας κολεγίων στα ιδιωτικά «πανεπιστήμια», κάτι που δείχνει και τα αντιτιθέμενα συμφέροντα που υπάρχουν μέσα στην ίδια την ιδιωτική εκπαίδευση.
Με δυο λόγια, αυτοί που υπερασπίζονταν τα μη κρατικά πανεπιστήμια έλεγξαν, πιστοποίησαν, αδειοδότησαν και προσέλαβαν τους εαυτούς τους!
Και αν τα παραπάνω σκανδαλώδη συνέβησαν πριν καν ακόμα ανοίξουν, μπορούμε εύκολα να φανταστούμε τι θα συμβεί μετά. Οι εξελίξεις με τα κυπριακά ιδιωτικά πανεπιστήμια και κολέγια, που κινούνται στη λογική που διαφημίζει η κυβέρνηση της ΝΔ (με προγράμματα σπουδών πλήρως υποταγμένα σε «ό,τι ζητά η αγορά»), δείχνουν ασφαλώς τον δρόμο που θα ακολουθήσουν και τα δικά «μας». Ο δήμαρχος Πάφου Φαίδωνας Φαίδωνος κατήγγειλε ανοικτά αυτό που φαντάζεται η πλειοψηφία του λαού και προειδοποιούσαμε και εμείς τόσον καιρό: ότι στον χώρο της ιδιωτικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έχει στηθεί ένα τεράστιο παζάρι πτυχίων, από το οποίο οι έχοντες τα απαιτούμενα χρήματα ψωνίζουν πτυχία, χωρίς ουδέποτε να φοιτήσουν, ή/και δίνοντας διαδικτυακές εξετάσεις άνευ επίβλεψης, και ανελίσσονται με αυτόν τον τρόπο σε ιδιωτικές και δημόσιες θέσεις!
Για την υλικοτεχνική επάρκειά τους ούτε λόγος βέβαια, αφού πρόκειται ουσιαστικά για… γιαπιά. Και αν το ζήτημα της αδιαφάνειας σε όλα τα επίπεδα και των διαφαινόμενων «πέτσινων» πτυχίων είναι εξαιρετικά σημαντικό, δεν αρκεί για να περιγράψει πόσο πραγματικά «μικρά» πρόκειται να είναι αυτά τα πανεπιστήμια στον υποτιθέμενο βασικό τους στόχο, στην παραγωγή και μεταλαμπάδευση γνώσης. Τα πρώτα προγράμματα σπουδών που αναρτήθηκαν στις ιστοσελίδες τους έχουν ήδη ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων για το πόσο ελλιπή είναι. Ιδιαίτερα όσον αφορά τα νομικά τμήματα (που θα παρέχουν τα 3 από τα 4 «πανεπιστήμια»), η κριτική των ίδιων των νομικών ήταν σφοδρή. Καταγγέλλουν, μεταξύ πολλών άλλων, έλλειψη βασικότατων μαθημάτων όπως συνταγματικό δίκαιο, διοικητικό δίκαιο, δίκαιο ανθρώπινων δικαιωμάτων, ελληνικό εργατικό δίκαιο κ.ά. Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών μελετά ήδη την «κατάθεση προσφυγής κατά του προγράμματος σπουδών σχολών που δεν προσφέρουν επαρκή κύκλο» με σκοπό να ασκηθεί πίεση στην ΕΘΑΑΕ ώστε να απορρίψει τα προγράμματα σπουδών τους.
Από όλα τα παραπάνω γίνεται εμφανές ότι, ενώ η κυβέρνηση σε πρώτο χρόνο κατάφερε να περάσει γενικά την πολιτική της επιδίωξη, το ποτήρι μάλλον είναι μισοάδειο για αυτή. Ο λαός κατανοεί ότι τα «πανεπιστήμια» αυτά θα είναι χαμηλότατου επιπέδου και δεν μπορούν να μπουν σε καμία σοβαρή σύγκριση με τα δημόσια, τα οποία, παρά την υποχρηματοδότηση, διαθέτουν τμήματα που διακρίνονται ακόμα και σε διεθνές επίπεδο.
Πέρα από την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου της ιδιωτικής εκπαίδευσης, το ζήτημα για τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση είναι και ένα ιδεολογικό στοίχημα. Γι’ αυτό δεν πρέπει να αναμένουμε κάποια εύκολη παραίτηση ή οπισθοχώρησή της. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, το φοιτητικό κίνημα πρέπει, εκμεταλλευόμενο όλα τα σαθρά στοιχεία αυτών των πανεπιστημίων-παρωδία, να ορθώσει το ανάστημά του, να οργανωθεί και να κινητοποιηθεί. Ώστε να τα απαξιώσει πλήρως στη συνείδηση γονιών και μαθητών, να υπερασπιστεί τα δημόσια πανεπιστήμια και τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχίων και προοδευτικά να ξανακάνει στην πράξη αυτά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αυτό που… είναι, δηλαδή, κολέγια.
Ιωάννης Νικολάου-Μπράζιος
