Αργεντινή: Με μαζικές μαχητικές διαδηλώσεις, μεταξύ άλλων στις 12 Ιουνίου, οι εργαζόμενοι της χώρας αντέδρασαν στην έγκριση από τη Γερουσία του «γενικού νόμου» του ακροδεξιού προέδρου Μιλέι. Ο νόμος καταργεί εργασιακές κατακτήσεις ενός αιώνα, προωθεί σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις και μεταφέρει το φορολογικό βάρος από τους πλούσιους στους φτωχούς. Η αστυνομία χτύπησε άγρια τους διαδηλωτές με πλαστικές σφαίρες και κανόνια νερού. Στις 25 Ιουνίου ξεκίνησαν 72ωρη απεργία οι εκπαιδευτικοί των πανεπιστημίων διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς για να αντιμετωπίσουν τη δυσθεώρητη αύξηση του κόστους ζωής.
Γερμανία: Σε μαζική προειδοποιητική απεργία κατέβηκαν οι εκπαιδευτικοί και το λοιπό προσωπικό των νηπιαγωγείων και παιδικών σταθμών στο Βερολίνο στις 6 Ιουνίου. Έχουν προγραμματίσει και νέες απεργιακές κινητοποιήσεις. Διεκδικούν νέα συλλογική σύμβαση με αυξήσεις, και κυρίως προσλήψεις, καθώς επικρατεί τεράστια έλλειψη προσωπικού. Προειδοποιητικές απεργίες ξεκίνησαν και οι λιμενεργάτες, μεταξύ άλλων στο λιμάνι του Αμβούργου (7 Ιουνίου).
Αγγλία: Μια ακόμη 5ήμερη απεργία ξεκίνησαν οι ειδικευόμενοι γιατροί, στις 27 Ιουνίου. Διεκδικούν, μεταξύ άλλων, αυξήσεις στους μισθούς κατά 35%.
Νησιά Φερόε: 5.000 εργαζόμενοι, περίπου το ένα δέκατο του πληθυσμού αυτού του αυτόνομου εδάφους της Δανίας, βρίσκονται σε απεργία διαρκείας από τις 14 Μαΐου. Τομείς όπως οι μεταφορές, τα λιμάνια, η καθαριότητα έχουν νεκρώσει. Αλλά και πολλοί εργαζόμενοι που δεν απεργούν δεν έχουν πώς να πάνε στη δουλειά τους. Οι κλάδοι που απεργούν διεκδικούν αυξήσεις 13-15%.
Πορτογαλία: Στις 28 Ιουνίου κατέβηκαν σε 24ωρη απεργία οι σιδηροδρομικοί, διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς.
Ιράν: Σε απεργία διαρκείας βρίσκονται από τις 20 Ιουνίου 30.000 εργολαβικοί εργάτες στην πετρελαϊκή βιομηχανία της χώρας. Διεκδικούν μόνιμη σχέση εργασίας, αύξηση ημερών ρεπό, βελτίωση εργασιακών συνθηκών κ.ά. Στη χώρα βρίσκονται σε εξέλιξη πολλές ακόμα απεργίες, λόγω της επιδείνωσης του κόστους ζωής.
Από τη σύνταξη
