Συνεχής πρέπει να είναι η πάλη για την υπεράσπιση της δημόσιας
εκπαίδευσης, που αντιμετωπίζει παλιές και νέες επιθέσεις
 |
| Οι μεγάλες κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, και ιδίως των αναπληρωτών, έσπασαν την πολιτική της αδιοριστίας. Ωστόσο, η δημόσια παιδεία αντιμετωπίζει μεγάλες απειλές, γι’ αυτό και απαιτείται αγωνιστική εγρήγορση από τον Σεπτέμβριο |
Στον χώρο της δημόσιας
εκπαίδευσης πολλά είναι τα ζητήματα που παραμένουν ανοιχτά. Οι διορισμοί
μόνιμων εκπαιδευτικών, η δίχρονη προσχολική αγωγή και εκπαίδευση, οι προσλήψεις
για την κάλυψη των χιλιάδων κενών στα σχολεία, η αποτροπή της αξιολόγησης,
μεταξύ άλλων, είναι ζητήματα για τα οποία όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα το
εκπαιδευτικό κίνημα πάλεψε μέσα σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, αλλά αυτή τη
στιγμή, λόγω και των πρόωρων εκλογών, κινδυνεύουν να τιναχτούν στον αέρα. Πιο
συγκεκριμένα:
· Οι δυναμικές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών, και κυρίως των
αναπληρωτών, του περσινού Μαρτίου επέβαλαν
για πρώτη φορά μετά από χρόνια ουσιαστική συζήτηση για μόνιμους διορισμούς.
Η αδιοριστία στον κλάδο είναι τεράστια, καθώς εδώ και τουλάχιστον 10 χρόνια δεν
έχουν γίνει διορισμοί στην εκπαίδευση, ενώ τα κενά στα σχολεία είναι χιλιάδες. Φέτος
εργάζονται περίπου 30.000 αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, κάτι που δείχνει την έκταση
των αναγκών και των ελλείψεων. Ακόμα όμως κι αυτές οι μαζικές φετινές
προσλήψεις αναπληρωτών δεν θα είχαν πραγματοποιηθεί αν δεν υπήρχε ο περσινός
αγώνας των εκπαιδευτικών, σε συνδυασμό βέβαια και με το προεκλογικό κλίμα. Η
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, κάτω από την πίεση του εκπαιδευτικού κινήματος, προχώρησε τελικά στην υπογραφή 15.000
μόνιμων διορισμών… σε βάθος όμως τριετίας, με τους πρώτους 4.500 διορισμούς
στον πολύπαθο χώρο της ειδικής αγωγής από τον φετινό Σεπτέμβρη. Για τον λόγο
αυτό ψήφισε τον Γενάρη έναν νόμο για τον τρόπο διορισμού και προσλήψεων, ο
οποίος όμως επί της ουσίας είναι αντιδραστικός, καθώς απαξιώνει την προϋπηρεσία και θίγει επαγγελματικά δικαιώματα, γι’ αυτό
και συνάντησε τη μαζική αντίδραση των εκπαιδευτικών.
Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τώρα
είναι η εξής: οι νέοι πίνακες για διορισμούς και προσλήψεις δεν είναι έτοιμοι
(και ουδείς ξέρει πότε θα είναι), ενώ η ρευστή πολιτική κατάσταση τινάζει όλη
τη διαδικασία στον αέρα. Ο Μητσοτάκης, από την άλλη, δεν έχει δεσμευτεί ότι θα υλοποιήσει τους διορισμούς, ενώ ζητάει ακόμα
περισσότερα προσόντα (π.χ. και διαγωνισμό του ΑΣΕΠ) για να εργαστεί κάποιος
στο δημόσιο σχολείο έστω και ως αναπληρωτής!
· Πολύ σημαντική κατάκτηση
του κλάδου των εκπαιδευτικών αποτελεί η θεσμοθέτηση της δίχρονης προσχολικής
αγωγής και εκπαίδευσης. Ο τρόπος όμως με τον οποίο η κυβέρνηση προσπαθεί να την
υλοποιήσει και αυτή σε… βάθος τριετίας, εμπλέκοντας τους δημάρχους στη
διαδικασία (που στη συντριπτική τους πλειονότητα έχουν εκφράσει την αντίθεσή
τους), και χωρίς ένα γενναίο πρόγραμμα
χρηματοδότησης για ανέγερση κτιρίων, υλικοτεχνικό εξοπλισμό και διορισμό
νηπιαγωγών, ουσιαστικά τη μετατρέπει σε κενό γράμμα. Χώροι για να στεγάσουν
τα προνήπια τον ερχόμενο Σεπτέμβρη σε πολλούς δήμους ουσιαστικά δεν υπάρχουν, η
ΚΕΔΕ (όργανο των δημάρχων) ζητά την αναστολή της εφαρμογής του νόμου, ενώ η ΝΔ
είναι κατά του μέτρου.
· Έναν επίσης πολύ σημαντικό
αγώνα που έδωσε το εκπαιδευτικό κίνημα στα δύσκολα χρόνια του μνημονίου είναι η αποτροπή των απολύσεων μέσω της
αξιολόγησης. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, κάτω από τη σύσσωμη αντίδραση του
εκπαιδευτικού κόσμου, κατήργησε τον απαράδεκτο νόμο του Μητσοτάκη (επί Σαμαρά) για
την ατομική αξιολόγηση (βλ. απόλυση) του εκπαιδευτικού. Από την άλλη, όμως,
ψήφισε νομοθετήματα για τη διαμόρφωση «κουλτούρας αξιολόγησης» στα σχολεία, κάτι
που αντικειμενικά προετοιμάζει το έδαφος και για την ατομική αξιολόγηση. Η αξιολόγηση-πειθάρχηση
σε όλες της τις μορφές (σχολείων, εκπαιδευτικών κ.λπ.) αποτελεί βασικό
συστατικό του προγράμματος της ΝΔ για την παιδεία.
Μπροστά λοιπόν σ’ αυτή την κατάσταση, απαιτείται από τον εκπαιδευτικό
κόσμο ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση και συνεχής πάλη για την υπεράσπιση του
δημόσιου σχολείου. Ο Σεπτέμβρης θα πρέπει να μας βρει αγωνιστικά έτοιμους και
απέναντι σε όποιον τολμήσει να θίξει δικαιώματα και κατακτήσεις.
Μ. Σάκος
