Μια υποψήφιος για την
προεδρία του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ, η Ελίζαμπεθ Γουόρεν, δήλωσε
πρόσφατα: «Αν μπορούμε να παρεμβαίνουμε επιθετικά στις αγορές για να
προστατεύουμε τα συμφέροντα των πλούσιων και διαπλεκόμενων –και το έχουμε κάνει
δεκάδες φορές με προγράμματα διάσωσης και επιδοτήσεις–, τότε κάλλιστα μπορούμε
να χρησιμοποιήσουμε όλα τα εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας για να
προστατεύσουμε τα συμφέροντα των Αμερικανών εργατών». Η συγκεκριμένη, μάλιστα,
προτείνει: κεντρικό πλάνο δημιουργίας θέσεων εργασίας, επένδυση 2 τρις δολάρια
σε τεχνολογίες καθαρής ενέργειας, χειραγώγηση (βλ. υποτίμηση) του δολαρίου για
την ενίσχυση των εξαγωγών, καθώς και να παράγονται υποχρεωτικά εντός των ΗΠΑ
όλα τα προϊόντα που η ανάπτυξή τους έχει λάβει κρατική χρηματοδότηση.
Επίσης,
προτείνει όλες οι επιχειρήσεις που πωλούν προϊόντα ή υπηρεσίες στο αμερικανικό
κράτος να εξασφαλίζουν στο προσωπικό τους 15 δολάρια κατώτατο ωρομίσθιο, 12
εβδομάδες πληρωμένη άδεια και τη δυνατότητα ίδρυσης σωματείου. Και δεν είναι η
μόνη πολιτικός στην Αμερική με αυτές τις απόψεις…
Βέβαια, αυτά λέγονται και για
να εξαπατηθεί η εργατική τάξη. Ωστόσο, απηχούν την ξεκάθαρη
προστατευτική-κεϋνσιανή στροφή στην αμερικανική πολιτική. Τέτοιες στροφές ο
καπιταλισμός τις κάνει για το δικό του συμφέρον. Όμως, αντικειμενικά προσφέρουν
στην εργατική τάξη ένα πολύ ευνοϊκότερο έδαφος για συσπείρωση, οργάνωση και
διεκδίκηση.
Π.Δ.
