Η κυβέρνηση κομπάζει για το θηριώδες «πρωτογενές πλεόνασμα» των 8,5 δις ευρώ, που είναι αυξημένο κατά 3 δις ευρώ απ’ το προηγούμενο. Αποκρύπτει όμως ότι αυτό οφείλεται στην αύξηση των φόρων, των έμμεσων βασικά αλλά και των άμεσων. Οι πρώτοι αυξήθηκαν κατά 5,4% μέσα στο 2024, ήτοι κατά 2,5 δις ευρώ. Η αύξηση δηλαδή του «πρωτογενούς πλεονάσματος» είναι βγαλμένη απ’ το αίμα και τον ιδρώτα του ελληνικού λαού.
Η υποτιθέμενη «φιλελεύθερη» κυβέρνηση μειώνει
τους φόρους... αυξάνοντάς τους...!
Ο πρωθυπουργός προσπαθεί να ξεγελάσει την κοινωνία με τις φορολογικές ελαφρύνσεις του νέου προϋπολογισμού. Αυτές όμως ωχριούν μπροστά στην πραγματική αύξηση της φορολογίας. Π.χ., η κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος των 325 ευρώ για κατηγορίες επαγγελματιών ή η επέκταση της χαμηλότερης φορολογίας για περιοχές μέχρι 1.500 κατοίκους (από 500) είναι ψίχουλα μπροστά στην αύξηση φόρου που έχει φέρει η καθιέρωση τεκμαρτού εισοδήματος 15.000 ευρώ ετησίως για τους αυτοαπασχολούμενους και τις ατομικές επιχειρήσεις.
Η νεοφιλελεύθερη υποκρισία είναι απύθμενη στο ζήτημα της φορολογίας. Η κυβέρνηση επιμένει στη διατήρηση υψηλών έμμεσων φόρων (Φόρος Προστιθέμενης Αξίας, Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης) που συμβάλλουν στην ακρίβεια των προϊόντων, για να μπορεί να ασκεί την παρασιτική «επιδοματική» πολιτική της. Οποιαδήποτε φορολογική ελάφρυνση συνδέεται άμεσα με τους αντιδραστικούς σκοπούς της. Όπως η καινούργια μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, που υποθηκεύει περαιτέρω τα ασφαλιστικά ταμεία, ή η μικρή μείωση του ΕΝΦΙΑ, που συνδέεται με την ασφάλιση από φυσικές καταστροφές, με το δέσιμο δηλαδή στη «μέγγενη» του ιδιωτικού ασφαλιστικού κεφαλαίου. Και βέβαια εξαπολύει κάθε τόσο εντάλματα προστίμων που συνδέονται με μέτρα ολοκληρωτικού κοινωνικού χαρακτήρα (τα πρόστιμα την εποχή της επιδημίας, τα πρόστιμα για τα «ακαθάριστα» οικόπεδα κ.ά.). Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και η αύξηση στους λογαριασμούς του νερού μέσω του «περιβαλλοντικού τέλους».
Η πολιτική αυτή τον μόνο που ευνοεί φυσικά είναι το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο απολαμβάνει όλο και περισσότερες φοροαπαλλαγές. Η απάντηση μπορεί να έλθει μόνο μέσα από την οργανωμένη δράση του εργαζόμενου λαού. Το σύνθημα που απαντάει στην αστική φορολογική πολιτική είναι η επιβολή προοδευτικής φορολόγησης, με μεταφορά του κύριου βάρους στο μεγάλο κεφάλαιο. Το αίτημα έχει ξεχαστεί στο εργατικό κίνημα, απ’ τις διάφορες γραφειοκρατίες που το ταλαιπωρούν. Αυτός όμως είναι ο μόνος δρόμος για να ανασάνει ο λαός από τη φορο-ληστεία.
Σ. Κρόκος
