Ο πρώτος: Το αστικό αδιέξοδο και η επακόλουθη σύγχυση της άρχουσας τάξης.
Ο δεύτερος: Η οξεία δυσαρέσκεια και η πάλη για αποφασιστικές αλλαγές στις γραμμές της μικροαστικής τάξης, που δίχως την υποστήριξή της, η μεγαλοαστική τάξη δεν μπορεί να διατηρηθεί μόνη της.
Ο τρίτος: Η συνειδητοποίηση της ανυπόφορης κατάστασης και η ετοιμότητα για επαναστατικούς αγώνες στις γραμμές του προλεταριάτου.
Και ο τέταρτος: Ένα καθαρό πρόγραμμα και μια σταθερή ηγεσία της προλεταριακής πρωτοπορίας.
Αυτοί είναι οι τέσσερις όροι για τη νίκη της προλεταριακής επανάστασης. Ο βασικός λόγος για τις ήττες πολλών επαναστάσεων οφείλεται στο γεγονός ότι αυτοί οι τέσσερις όροι, δεν φθάνουν πάντα ταυτόχρονα στον αναγκαίο βαθμό ωριμότητας».
«Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΙΕΘΝΗΣ»
Μάιος 1940
Υστερόγραφο
Σε δυο επαναστατικές φάσεις της ιστορίας της ελληνικής εργατικής τάξης, συνέπεσαν ταυτόχρονα οι τρεις πρώτοι όροι, το 1923 και το 1944: Αλλά έλειψε ο τέταρτος.
Από τη σύνταξη
