Πόλεμος στη Μέση Ανατολή και Ελλάδα

 

Από την πρόσφατη κινητοποίηση στη ΜΟΤΟΡ Όιλ
ενάντια στην αποστολή στρατιωτικών καυσίμων
στο Ισραήλ

Παρά το γεγονός ότι οι εξελίξεις στο Παλαιστινιακό και τη Μέση Ανατολή φαίνεται προς ώρας να έχουν σε έναν βαθμό επιβραδυνθεί, η εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων αλλά και η επεκτατική πολιτική του Ισραήλ δεν φαίνεται ότι θα σταματήσουν στο άμεσο μέλλον. Σε αντίθεση με άλλα κράτη που υπό την πίεση των λαών τους έχουν κρατήσει μια πιο μετριοπαθή στάση (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και αυτά ύπουλα και κρυφά δεν στηρίζουν-εξοπλίζουν το Ισραήλ), η ελληνική κυβέρνηση είναι ανοιχτά και πλήρως με το μέρος του. Μπορεί να μην πουλάει όπλα, αλλά αποτελεί σημείο διέλευσης αφ’ ενός όπλων (λιμενεργάτες απέτρεψαν την αποστολή μερικών πρόσφατα) και αφ’ ετέρου καυσίμων. 

Η τελευταία αποτελεί και την κυριότερη συμβολή της ελληνικής κυβέρνησης στις επιχειρήσεις του Ισραήλ. Χαρακτηριστικά, έρευνα της βρετανικής Data Desk αναφέρει ότι οι περισσότερες από τις 65 αποστολές καυσίμων που πραγματοποιήθηκαν από τον Οκτώβριο του 2023 έως τον φετινό Ιούλιο προς το Ισραήλ εξυπηρετήθηκαν από δεξαμενόπλοια ελληνικής ιδιοκτησίας ή διαχείρισης. Ακόμα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα συμβολής της κυβέρνησης Μητσοτάκη στο σφαγείο της Μέσης Ανατολής είναι ότι: «Τον Αύγουστο δύο πλοία, το “Overseas Santorini” και το “Overseas Sun Coast”, βρέθηκαν στα ελληνικά ύδατα. Το καθένα από αυτά μετέφερε 300.000 βαρέλια καυσίμου στρατιωτικών αεροσκαφών, αρκετά για να ανεφοδιάσουν ένα μαχητικό αεροσκάφος F-16 περίπου 12.000 φορές» (Εφημερίδα των Συντακτών, 13.10.2024).

Αυτή είναι λοιπόν η πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης, την οποία βέβαια εντάσσει στο –γνωστό από το Ουκρανικό– αφήγημά της περί «σωστής πλευράς της ιστορίας». Ποιοι είναι όμως οι δύο άξονες πάνω στους οποίους πατάει για να στηρίξει ένα τέτοιο χαρακτηρισμό; 1ον) Η «ηθική υποχρέωση» απέναντι σε ένα κράτος «δημοκρατίας», «ελευθερίας», «που αμύνεται» κ.λπ. Και 2ον) Τα «στρατηγικά οφέλη» από μια τέτοια συμμαχία. Το πόσο ληστρική, επιθετική και σε τελευταία ανάλυση ανήθικη είναι η πολιτική του Ισραήλ, ειδικά υπό το καθεστώς Νετανιάχου, έχει αναδειχθεί ξανά και ξανά. Ωστόσο, μένει το ερώτημα: είναι ωφέλιμη για τον ελληνικό λαό με οποιονδήποτε τρόπο μια τέτοια πολεμική συμμαχία; 

Η πολιτική μας θέση είναι ξεκάθαρη: Όχι! Ωφέλιμη μπορεί να είναι για κομμάτια του κεφαλαίου, όπως το εφοπλιστικό. Όμως ο ελληνικός λαός και η εργατική τάξη δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από μια τέτοια πολιτική συμμετοχής σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Αντίθετα, έχουν πολλά να χάσουν, καθώς επιδεινώνονται οι σχέσεις μας με γειτονικούς λαούς, γινόμαστε πιθανός στόχος αντιποίνων, ξοδεύονται υπέρογκα ποσά για στρατιωτικούς εξοπλισμούς και γιγαντώνονται αναπόφευκτα οι προσφυγικές ροές. Ακόμα περισσότερο, η πολιτική αυτή συμβάλλει στην επέκταση των πολέμων, με κίνδυνο τελικά να πάει στον πόλεμο και η ελληνική νεολαία. Για αυτό οφείλουμε να παλέψουμε με κάθε τρόπο για απεμπλοκή της Ελλάδας από όλους τους πολέμους αλλά και σταμάτημά τους εδώ και τώρα! 

 

Ιωάννης Νικολάου-Μπράζιος