 |
Αλαφούζος-Μαρινάκης: δύο «βαρώνοι» των διαπλεκόμενων
ΜΜΕ, που έπαιξαν κρίσιμο ρόλο και στις
τελευταίες πολιτικές εξελίξεις
|
Στις τελευταίες εκλογές γίναμε για μια ακόμα φορά μάρτυρες του
ειδικού ρόλου των μέσων μαζικής ενημέρωσης στο ελληνικό αστικό πολιτικό
σύστημα. Μόνο στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας συμμετείχαν 28 δημοσιογράφοι,
πολλοί εκ των οποίων «πρωτοκλασάτοι»· αρκετοί εξελέγησαν βουλευτές. Ένα
κορυφαίο στέλεχος του δύσοσμου χώρου των εταιρειών δημοσκοπήσεων, ο Θεοδωρικάκος,
είναι πλέον υπουργός Εσωτερικών. Σύσσωμες οι δημοσιογραφικές ομάδες των
συγκροτημάτων Μαρινάκη, Αλαφούζου, Πρώτου Θέματος μετατράπηκαν σε εκλογικό
μηχανισμό της ΝΔ.
Όλοι αυτοί αποτελούν εκπροσώπους της λεγόμενης «4ης
εξουσίας», η οποία υποτίθεται ότι οφείλει να τηρεί ορισμένες αρχές
αντικειμενικότητας, αμεροληψίας, δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Αυτές οι αρχές στην Ελλάδα πλέον
ποδοπατούνται κατά τρόπο τόσο απροκάλυπτο που μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες
απαντάται.
Αυτά, βέβαια, δεν είναι τυχαία. Από τα τέλη της δεκαετίας
του ’80, οι συγκεντροποιημένες παρασιτικές μεγαλοαστικές συμμορίες
εφοπλιστών-τραπεζιτών-κατασκευαστών επεδίωξαν –και τελικά κατάφεραν– να
κυριαρχήσουν απόλυτα στην υπόλοιπη αστική τάξη και γενικά πάνω στη χώρα. Το βασικό τους εργαλείο ήταν ο απόλυτος έλεγχος
των ΜΜΕ, που τους έδωσε τη δυνατότητα α) να κρατάνε δέσμιους τους αστούς
πολιτικούς, β) να αποσπούν σκανδαλώδη προνόμια, δάνεια, φοροαπαλλαγές κ.λπ. από
το κράτος και γ) να ελέγχουν απόλυτα την ενημέρωση του ελληνικού λαού, τρομοκρατώντας
τον ή αποπροσανατολίζοντάς τον κατά το δοκούν.
Την ίδια στιγμή, ο κλάδος των εργαζομένων στον Τύπο και τα
ΜΜΕ (πλην των «επώνυμων» δημοσιογράφων) είναι ο πιο χτυπημένος κλάδος, με τις μεγαλύτερες μειώσεις μισθών και την
υψηλότερη ανεργία. Ένα απαξιωμένο και εκβιαζόμενο εργατικό δυναμικό ήταν
για τους βαρώνους των ΜΜΕ όρος προκειμένου να μετατρέψουν τα ΜΜΕ σε απλά όργανα
προώθησης των συμφερόντων τους και των πολιτικών τους επιδιώξεων. Οι λεγόμενες δημοσιογραφικές «Ενώσεις» τούς
κάνουν τις πλάτες. Δεν τόλμησαν να κάνουν ούτε το αυτονόητο, να αναστείλουν
την ιδιότητα του μέλους για όσους δημοσιογράφους μεταβλήθηκαν σε πολιτευτές.
Υπάρχει άμεσα ανάγκη
από ένα ενιαίο Συνδικάτο Τύπου, που θα συσπειρώσει όλους τους εργαζόμενους και
όλες τις ειδικότητες, και το οποίο θα παλέψει για να αλλάξει η κατάσταση
εργασιακά στα ΜΜΕ, αλλά και για να αποκαλυφθεί σε όλη του την έκταση το
καθεστώς της διαπλοκής, το οποίο συνιστά τη μεγαλύτερη απειλή για τα
δημοκρατικά δικαιώματα του ελληνικού λαού.
Πάρις Δάγλας
