Ξέρουν ότι η πολιτική τους θα φέρει κοινωνικές θύελλες
και στρώνουν το έδαφος για χτυπήματα στην πρωτοπορία των εργαζομένων
 |
Και οι πέτρες
γνωρίζουν ότι οι Δυτικοί «δημοκρατικοί» ιμπεριαλιστές ήταν
αυτοί που εξέθρεψαν
την επιθετικότητα του Χίτλερ, μεταξύ άλλων με
τη Συμφωνία του Μονάχου το 1938,
όπου μεταξύ άλλων παραχωρήσεων,
του έκαναν δώρο και την Τσεχοσλοβακία
|
● Άκρως επικίνδυνες εξελίξεις σηματοδοτεί το ψήφισμα της
«Ευρωπαϊκής Ένωσης» με τίτλο «Σχετικά με
την ογδοηκοστή επέτειο από την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και τη
σημασία της ευρωπαϊκής μνήμης για το μέλλον της Ευρώπης», το οποίο επί της ουσίας ανοίγει τον δρόμο για να τεθεί
υπό διωγμό η κομμουνιστική ιδεολογία και δράση.
● Το ψήφισμα αυτό:
α) Θεωρεί εξίσου υπεύθυνες για τον Β΄ Παγκόσμιο
Πόλεμο τη Ναζιστική Γερμανία και τη Σοβιετική Ένωση.
β) Χαρακτηρίζει συλλήβδην τα καθεστώτα της
Σοβιετικής Ένωσης και των ανατολικοευρωπαϊκών Λαϊκών Δημοκρατιών ως
«κομμουνιστικές δικτατορίες».
γ) Εξισώνει μέσω πληθώρας διατυπώσεων τον
ναζισμό και τον κομμουνισμό, καταδικάζοντας και τον μεν και τον δε ως
«ολοκληρωτικά» και «δικτατορικά» καθεστώτα.
δ) Εκφράζει την «ανησυχία» του για την
άνοδο ακροαριστερών κινημάτων σε χώρες της ΕΕ.
ε) Εφιστά την προσοχή στη συνεχιζόμενη
χρήση συμβόλων των «κομμουνιστικών καθεστώτων» σε δημόσιους χώρους και για
εμπορικούς σκοπούς, υπενθυμίζοντας (προφανώς ως παράδειγμα προς μίμηση) ότι σε
κάποιες ευρωπαϊκές χώρες έχει ήδη απαγορευθεί η χρήση αυτή.
στ) Αναφέρει χωρίς αρνητικό σχολιασμό ότι
σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες έχει απαγορευθεί η ίδια η «κομμουνιστική
ιδεολογία».
● Απόλυτα
ανησυχητικό είναι ότι το αισχρό αυτό κείμενο έλαβε τις ψήφους σχεδόν ολόκληρου
του πολιτικού φάσματος (από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, τους Συντηρητικούς
Μεταρρυθμιστές και τους Φιλελεύθερους, μέχρι τους Πράσινους και τους
Σοσιαλδημοκράτες) και συγκεκριμένα έλαβε 535 ψήφους υπέρ, 66 κατά και 52 λευκά.
● Τιμητικό
και ενδεικτικό για τη χώρα μας είναι ότι μόνο
2 από τους 21 Έλληνες ευρωβουλευτές ψήφισαν υπέρ (η Άννα Μισέλ
Ασημακοπούλου από τη ΝΔ και ο Εμμανουήλ Φράγκος από την «Ελληνική Λύση» του
Βελόπουλου).
● Το ψήφισμα αυτό είναι τελείως ανιστόρητο, υποκριτικό
και επικίνδυνο. Εμείς οι Κομμουνιστές-Τροτσκιστές δεν ξεχνάμε τους
συντρόφους μας που ανά τον κόσμο έπεσαν θύματα των σταλινικών διώξεων. Δεν
ξεχνάμε ότι με το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ μεταφέρθηκαν από τις ναζιστικές
στις σταλινικές φυλακές και αντίστροφα τίμιοι αγωνιστές που εκεί βρήκαν τραγικό
τέλος. Δεν ξεχνάμε κανένα από τα εγκλήματα του σταλινισμού και τις παθογένειες
των γραφειοκρατικών ανατολικών καθεστώτων. Δεν ξεχνάμε ότι τα καθεστώτα αυτά
δεν ήταν «κομμουνιστικά» αλλά εκφυλισμένα εργατικά κράτη.
Σε
καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να ανεχθούμε την αισχρή εξίσωση μεταξύ της
δολοφονικής ιμπεριαλιστικής ναζιστικής μηχανής και του λεγόμενου «υπαρκτού
σοσιαλισμού», που,
παρά τον θνησιγενή χαρακτήρα του, άφησε και αρκετές θετικές παρακαταθήκες ως η
πρώτη απόπειρα θεμελίωσης μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση.
Σε καμία περίπτωση επίσης δεν πρέπει να
ανεχθούμε την ποινικοποίηση της κομμουνιστικής ιδεολογίας, των κομμουνιστικών
συμβόλων και της κομμουνιστικής δράσης.
● Η υποκρισία της πλειοψηφίας του «Ευρωπαϊκού
Κοινοβουλίου» φθάνει σε μεγάλα ύψη, αφού διαγράφει τις ιστορικές ευθύνες των «Δυτικών
δημοκρατιών» τόσο για την αποθράσυνση της φασιστικής Ιταλίας και της ναζιστικής
Γερμανίας όσο και γενικότερα για το ξέσπασμα του πολέμου. Γιατί είναι
γνωστό ότι για πολλά χρόνια οι Δυτικές
δυνάμεις έδειχναν ανοχή σε αυτά τα καθεστώτα (επιχαίροντας επειδή εξόντωναν
τους κομμουνιστές και αγωνιστές εργάτες) και τα χρηματοδοτούσαν, ότι «ένιψαν
τας χείρας τους» στην Ισπανία, δικαίωσαν την επιθετικότητα του Χίτλερ με τη
Συμφωνία του Μονάχου το 1938, όπου του χάρισαν την Τσεχοσλοβακία, και ούτω
καθεξής. Αλλά και σήμερα, κανείς τους δεν έβγαλε τσιμουδιά π.χ. για τη
συμμετοχή φασιστών στην ουκρανική κυβέρνηση.
● Το ζήτημα όμως δεν είναι κυρίως ιστορικό
αλλά σύγχρονο πολιτικό. Οι άρχουσες τάξεις της Ε.Ε., φοβούμενες το ξέσπασμα
κοινωνικών εξεγέρσεων, θέλουν να
προετοιμάσουν το έδαφος για την ποινικοποίηση της πολιτικής έκφρασης και
δράσης. Γι’ αυτό και είναι καθήκον του κάθε πολίτη να αντιδράσει σ’ αυτόν τον
αντικομμουνιστικό και εν τέλει αντιδημοκρατικό κατήφορο.
Βασίλης Παπανικολάου
