 |
| Δεν πρέπει να υπάρξει καμία καθυστέρηση: Ο αγώνας για
τη σωτηρία του λιμανιού του Πειραιά πρέπει να κλιμακωθεί τώρα! |
Ο
υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Θεόδωρος Δρίτσας επισκέφτηκε δεύτερη φορά μέσα σε
λίγους μήνες την Κίνα. Εκεί οι Κινέζοι κυβερνητικοί του είπαν ότι εξακολουθούν
να ενδιαφέρονται για το λιμάνι του Πειραιά και χωρίς τα 80 στρέμματα του
Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ) στα Λιπάσματα Δραπετσώνας. Επιβεβαιώθηκε,
δηλαδή, ακόμα μια φορά ότι βασικός
στόχος είναι το ξεπούλημα στην κινέζικη COSCO όλου του
εμπορικού και ακτοπλοϊκού τμήματος του λιμανιού. Η εξέλιξη αυτή
έχει θορυβήσει ακόμα και αστικούς κύκλους. Ναυτιλιακοί παράγοντες του Πειραιά προειδοποιούσαν
την κυβέρνηση ότι, αν οι Κινέζοι γίνουν κάτοχοι του λιμανιού, αυτό θα έχει αρνητικές συνέπειες για την
ακτοπλοϊκή σύνδεση με τα νησιά και το επιβατικό κοινό. Θα νιώσουν, δηλαδή,
τη δικτατορία τους και οι εναπομείναντες Έλληνες ναυτεργάτες της ακτοπλοΐας και
οι κάτοικοι και ταξιδιώτες των νησιών του Αιγαίου. Οι εξελίξεις δείχνουν την
πλήρη και εξευτελιστική υποταγή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στους εφοπλιστές και τους
Κινέζους συνεταίρους τους. Ο ΟΛΠ αποκλείστηκε από τη μελέτη της Σύμβασης
Παραχώρησης, που είναι προσβάσιμη στο διαδίκτυο μόνο στους τέσσερις υποψήφιους αγοραστές,
επί της ουσίας στην COSCO δηλαδή.
Η ουσία είναι ότι
το λιμάνι μπορεί να το σώσει από τα χέρια των Κινέζων μόνο ο συντονισμένος
αγώνας λιμενεργατών και πειραϊκού λαού. Αν ανακοινωθεί από την κυβέρνηση επίσημα
το ξεπούλημα και ξεκινήσουν οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες, τότε μπορεί να
είναι αργά, όπως συνέβη και την προηγούμενη φορά, που οι Κινέζοι πήραν τις δύο
απ’ τις τρεις εμπορικές προβλήτες στο Ικόνιο. Ο αγώνας πρέπει να ξεκινήσει από τώρα, με μαζικές παρεμβάσεις και
καταλήψεις χώρων μέσα στο λιμάνι από τους εργαζόμενούς του, με απροειδοποίητες
στάσεις εργασίας και σε άτακτα χρονικά διαστήματα, όπου βέβαια θα καλούνται σε
συμπαράσταση τα εργατικά σωματεία του Πειραιά και άλλοι ενεργοί πολίτες. Μια
τέτοια τακτική θα θορυβήσει τον αντίπαλο, κυβέρνηση, εφοπλιστές και Κινέζους,
και θα δημιουργήσει το κατάλληλο έδαφος για την κλιμάκωση του αγώνα, που τέτοια
μπορεί να είναι μόνο η απεργία διαρκείας και η μαζική κατάληψη του λιμανιού. Για
μια τέτοια πάλη, οι λιμενεργάτες χρειάζονται μια ηγεσία συμπαγή, ξεκάθαρη και
αποφασισμένη, που να μπορεί να αρθεί πραγματικά στο ύψος των περιστάσεων.
Σ. Κρόκος
