Από
τον νέο χρόνο, το αφορολόγητο ποσό στη
φορολογία εισοδήματος θα κατοχυρώνεται
μόνο με τη χρήση πλαστικού χρήματος ή
με συναλλαγές μέσω τραπεζών. Το ύψος
του ποσού που πρέπει να μαζέψουμε και
το είδος των συναλλαγών που πρέπει να
προσέξουμε παραμένουν ακόμα αδιευκρίνιστα.
Το πρόσχημα για όλο αυτό το σχέδιο είναι
η πάταξη της φοροδιαφυγής και η άμεση
είσπραξη του ΦΠΑ.
Αυτή
η πρακτική, κατ’ αρχάς, εγείρει ένα θέμα
προσωπικής ελευθερίας. Είναι
εύκολο να παρακολουθούνται οι ατομικές
μας επιλογές εφόσον κάθε καταναλωτική
μας συνήθεια θα είναι καταγεγραμμένη.
Επιβεβαιώνεται ότι στην αστική δημοκρατία
οι λεγόμενες «ατομικές ελευθερίες» δεν
είναι παρά κούφια λόγια.
Μπροστά
μας έχουμε τη μονιμοποίηση των capital
controls,
ουσιαστικά ανεξαρτήτως ποσού. Τα
χρήματα της μικροαστικής και εργατικής
τάξης υποχρεωτικά θα στηρίζουν τις
τέσσερις ιδιωτικές τράπεζες
(που επισήμως ανήκουν πια σε ξένους
κερδοσκόπους) και θα τελούν υπό μόνιμη
ομηρία. Οι τράπεζες θα συνεχίσουν να
αυξάνουν την κερδοφορία τους μέσω των
προμηθειών από τις συναλλαγές.
Ο ωμός εκβιασμός της κατοχύρωσης του
αφορολογήτου είναι αρκετός για να μας
«πείσει».
Η
σύνδεση της κίνησης των χρημάτων με τη
φορολόγησή μας υποκρύπτει αύξηση της
φορολογίας, χωρίς όμως αυτό το είδος
«αριστερών» να χρεώνεται μια νέα
φοροεπιδρομή. Όποιος δεν καταναλώσει
με πλαστικό χρήμα το απαιτούμενο ποσό,
θα έχει κατ’ αναλογία μείωση του
αφορολόγητου εισοδήματός του και μάλιστα
με την υποψία ότι διακινεί μαύρο χρήμα,
τιμωρώντας ακόμα και την ενδεχόμενη
αποταμίευση! Ούτε το τεκμήριο της
αθωότητας δεν τους σταματά, αφού
εκ προοιμίου βλέπουν στους εργαζομένους
τους κύριους υπόπτους φοροδιαφυγής!
Καλλιεργούν
την αντίληψη ότι τα οικονομικά μιας
οικογένειας πρέπει να αντιμετωπίζονται
όπως τα οικονομικά μιας επιχείρησης.
Για κάθε ΑΦΜ το αστικό κράτος μπορεί να
τηρεί, με μεγάλη ακρίβεια, ένα άτυπο
βιβλίο εσόδων-εξόδων. Η μεθοδική
διασύνδεση των βάσεων δεδομένων των
τραπεζών με το ΣΔΟΕ, στο πρόσφατο
παρελθόν, τεχνικά ολοκληρώνει το
εγχείρημα. Ο αναπληρωτής υπουργός
Οικονομικών Αλεξιάδης έχει μιλήσει
ανοιχτά περί συγκριτικών μεθόδων, όπου
οποιαδήποτε διαφορά στα ποσά θα
πρέπει να δικαιολογείται από δηλωμένες
καταθέσεις, αλλιώς θα εκλαμβάνεται ως
μαύρο χρήμα! Δηλαδή,
μια οικογένεια ανέργων που υποστηρίζεται
από τις συντάξεις των γονιών θα
φορολογείται ακόμα βαρύτερα αν τα έξοδά
της γίνονται εκτός τραπεζικού συστήματος,
ή θα εμφανίζεται ότι δεν δηλώνει τα
έσοδά της –επομένως φοροδιαφεύγει–
αν καταναλώνει παραπάνω από τα έσοδά
της. Έτσι, το ίδιο εισόδημα από τις
πετσοκομμένες συντάξεις θα φορολογείται
πολλαπλά: και ως έσοδο των συνταξιούχων
και ως έσοδο των ανέργων παιδιών τους
και μάλιστα «μαύρο». Η
αλληλεγγύη της οικογένειας, που διατηρεί
ακόμα σε συνοχή την ελληνική κοινωνία,
χτυπιέται στον πυρήνα της!
Το
περιουσιολόγιο που έχει εξαγγελθεί θα
έρθει να νομιμοποιήσει την ακόμη βαρύτερη
φορολόγηση των εργαζομένων, με νέες
«συγκρίσεις» ποσών. Για να επικοινωνηθεί
τούτο, όλο και πιο συχνά χρησιμοποιούνται
πονηρά όροι όπως: «πάγια περιουσιακά
στοιχεία μιας οικογένειας» ή «ισολογισμός
εσόδων-εξόδων». Τα
περιουσιακά στοιχεία μιας επιχείρησης,
που αποφέρουν κέρδος, εξισώνονται με
τα βασικά μέσα διαβίωσης μιας οικογένειας.
Διαστρέβλωση
των οικονομικών εννοιών από «αριστερούς»,
να τρίζουν τα κόκκαλα του Μαρξ!
Φυσικά
η συντριπτική φοροδιαφυγή εκ μέρους
της αστικής τάξης για άλλη μια φορά
μένει στο απυρόβλητο, με τις διάφορες
«λίστες» των ποταμών μαύρου χρήματος
να τελούν «υπό διερεύνηση» μέχρι να
σβήσει ο ήλιος. Συνειδητά
ο πολιτικός τους στόχος είναι να
εμφανίσουν ότι η φοροδιαφυγή
πραγματοποιείται από τους εργαζόμενους.
Λειτουργούν δηλαδή σαν αβανταδόροι της
οργανωμένης και συστηματικής φοροδιαφυγής
που χρηματοδοτεί αχόρταγα την κερδοφορία
και τον παρασιτισμό της αστικής τάξης.
Σκοπός είναι να καλλιεργηθεί το ηθικό
έρεισμα που θα νομιμοποιήσει τη συνέχιση
της καταλήστευσής μας παράλληλα με την
ακύρωση οποιασδήποτε διάθεσης αντίδρασης.
Όμως, νομοτελειακά η σύγκρουση αυτή θα
έρθει και θα είναι νικηφόρα για τους
εργαζόμενους!
Θωμάς
Θαλασσινός