 |
Ο καπιταλισμός της παρακμής κλείνει τα
πανεπιστήμια για τα παιδιά
των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων – αλλά θα υποστεί
και
την αντίδρασή τους
|
Μεγαλειώδης κινητοποίηση ενάντια
στην αύξηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια πραγματοποίησαν πάνω από 10.000 φοιτητές στις 21 Νοεμβρίου στο Λονδίνο, η οποία
κατέληξε σε άγριες συγκρούσεις με την αστυνομία. Η βρετανική κυβέρνηση αποφάσισε
την «απελευθέρωση» των διδάκτρων στα πανεπιστήμια, που φτάνουν μέχρι και 12.000 ευρώ το χρόνο, ενώ την
ίδια στιγμή κόβει και ένα υποτυπώδες επίδομα που δινόταν σε φοιτητές από
οικογένειες με χαμηλό εισόδημα. Είναι η πρώτη μεγάλη διαδήλωση από το 2010, όταν
και πάλι οι φοιτητές αντιδρούσαν μαζικά στα δίδακτρα.
Αλλά και στην άλλη πλευρά του
Ατλαντικού, στις ΗΠΑ, στο «βασίλειο» της ιδιωτικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές διαδήλωσαν
στις 12 Νοεμβρίου σε πάρα πολλά πανεπιστήμια (από τη Βοστόνη έως την
Καλιφόρνια), απαιτώντας την κατάργηση των χρεών από τα φοιτητικά δάνεια, δωρεάν
πρόσβαση στα πανεπιστήμια και αύξηση των μισθών των εργαζομένων σε αυτά.
Κυρίαρχα συνθήματά τους: «Η Παιδεία είναι δικαίωμα», «Μέλλον χωρίς χρέη». Πρόκειται
για ένα φρέσκο φοιτητικό κίνημα, που ξεκίνησε από το Πανεπιστήμιο του Μισούρι.
Από αυτά τα παραδείγματα
προκύπτει ότι η τάση του διεθνούς καπιταλισμού για πιο ελιτίστικα πανεπιστήμια,
μόνο για όσους έχουν να πληρώσουν, ενισχύεται, κάτι που οδηγεί στο οριστικό πέταγμα των παιδιών της εργατικής τάξης από
την ανώτατη εκπαίδευση. Το «άνοιγμα» των πανεπιστημίων στα παιδιά της
εργατικής τάξης τις προηγούμενες δεκαετίες, που είχε άμεση σχέση και με την
ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας, δείχνει πλέον, εξαιτίας της κρίσης και της
ιστορικής παρακμής του καπιταλισμού, να αντιστρέφεται.
Την ίδια στιγμή, μέσω των
περικοπών της κρατικής χρηματοδότησης, των αυξήσεων στα δίδακτρα και κατά
συνέπεια τον εξαναγκασμό των φοιτητών σε δανεισμό, ενισχύεται ουσιαστικά το τραπεζικό κεφάλαιο, το οποίο έχει απλώσει τα
δυσώδη πλοκάμια του και στην εκπαίδευση.
Οι φοιτητικές κινητοποιήσεις, και μάλιστα στις χώρες με τα πιο
φημισμένα πανεπιστήμια στον κόσμο, όχι μόνο είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρες αλλά
έχουν και μια ιδιαίτερη βαρύτητα. Πρώτον, γιατί δείχνουν τις αντιδραστικές
αλλαγές που επιχειρούνται στην εκπαίδευση σε παγκόσμια κλίμακα και δεύτερον
γιατί αποτελούν το πρώτο αποφασιστικό εμπόδιο σ’ αυτές τις τάσεις και «ιδέες»,
που έχουν αρχίσει να βρίσκουν προσφορότερο έδαφος και στην ευρωπαϊκή ήπειρο και
στην Ελλάδα.
Μ. Σάκος
