Λόγω της συνεχιζόμενης και αφύσικης χειμωνιάτικης καλοκαιρίας ένα μέρος της παραγωγής του λαδιού έχει καταστραφεί στην περιοχή και αυτό λογικά συμβαίνει σε όλη τη χώρα. Και το λάδι που σώθηκε έχει πολλά οξέα, δεν είναι δηλαδή καλής ποιότητας, όπως άλλες χρονιές. Πέρα από τη ζημιά για τους αγρότες, ο κίνδυνος για τους εργαζόμενους της πόλης είναι να αναμειχτούν τα λάδια χαμηλής ποιότητας με τα σχετικά καλά και να φτάσει στην κατανάλωση λάδι με υψηλά οξέα, που θα πληρώνεται πανάκριβα, και λόγω της ακρίβειας που υπάρχει. Αυτή η ανάμειξη είναι κάτι που μπορεί να γίνεται πάντα στο «ελεύθερο» εμπόριο.
Γι’ αυτό χρειάζονται, και τώρα και γενικά, επιτροπές παραγωγών και καταναλωτών που θα ελέγχουν την ποιότητα του προϊόντος και θα πιέζουν να υπάρχει μια τιμή λογική και συμφέρουσα και για τον αγρότη-παραγωγό και για τον εργαζόμενο καταναλωτή. Και αυτή μπορεί να είναι μια βάση συμμαχίας των εργαζόμενων στην πόλη με αυτούς της υπαίθρου.
Χ.Ρ.
