 |
Οι «4
μεγάλες» ελεγκτικές εταιρείες του κόσμου οργανώνουν
την κολοσσιαίων διαστάσεων
φοροδιαφυγή
του διεθνούς κεφαλαίου
|
Οι τέσσερις μεγαλύτερες εταιρείες ορκωτών λογιστών του
κόσμου (Deloitte, KPMG, PWC, Ernst & Young) αποτελούν μέρος του σκληρού πυρήνα του χρηματοπιστωτικού συστήματος και
του σύγχρονου καπιταλισμού. Επισήμως αποστολή τους είναι ο έλεγχος των
οικονομικών ανακοινώσεων των μεγάλων επιχειρήσεων και η «διαφάνεια» – αλλά οι ίδιες λειτουργούν με άκρα ασάφεια
και μυστικότητα, αποφεύγοντας με κάθε μέσο να λογοδοτούν για τις ενέργειές τους.
Πρόσφατη μελέτη δύο Ευρωπαίων καθηγητών πανεπιστημίου θέτει
τεράστια ερωτήματα για τον ρόλο που αυτοί
οι τέσσερις κολοσσοί διαδραματίζουν σήμερα στο παγκόσμιο σύστημα φοροαποφυγής,
ξεπλύματος του βρώμικου χρήματος και μεταφοράς του στους φορολογικούς
παραδείσους της υφηλίου.
Αν και είναι παγκόσμιες εταιρείες, εντούτοις αποτελούνται
από ξεχωριστές νομικές οντότητες, που δεν έχουν κοινό ιδιοκτήτη αλλά συνδέονται
με κοινούς κανόνες λειτουργίας και ένα κοινό όνομα. Η μελέτη διαπιστώνει, μεταξύ
άλλων, ότι από τις 186 περιοχές του πλανήτη όπου έχουν γραφεία οι τέσσερις
εταιρείες, οι 43 είναι φορολογικοί παράδεισοι. Στο μικροσκοπικό σε κατοίκους
Λουξεμβούργο –το Μεγάλο Δουκάτο της Φοροαποφυγής– οι «4» διατηρούν αναλογικά σε
προσωπικό τους περισσότερους εργαζόμενους απ’ ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα.
Κατά καιρούς βγαίνουν στην επιφάνεια κρούσματα για
ελέγχους-μαϊμού που πραγματοποιούν οι εταιρείες αυτές, όπως της PwC, που
«απέτυχε» να ανακαλύψει τις λογιστικές παρατυπίες που συνέβαιναν εδώ και χρόνια
στην ιταλική θυγατρική, BT Italia, της British Telecom (ο βρετανικός ΟΤΕ),
αλλά και το λογιστικό σκάνδαλο στη μεγάλη βρετανική αλυσίδα σουπερμάρκετ Tesco. Στην Ελλάδα να υπενθυμίσουμε την υπόθεση των τραπεζών και του νόμου της
PwC. Ήταν επί κυβερνήσεως Σαμαρά, όταν κατ’ εντολήν του υπουργού Οικονομικών Γκίκα
Χαρδούβελη (ο οποίος απροκάλυπτα παραμέρισε τις νομικές υπηρεσίες του
υπουργείου του) παραγγέλθηκε στην PwC να ετοιμάσει έναν νόμο για την πλήρη απαλλαγή των τραπεζών από την
υποχρέωση να καταβάλλουν φόρους επί των κερδών τους για τα
επόμενα 30 χρόνια – ώστε να
ρεφάρουν τη χασούρα από το κούρεμα των ομολόγων τους από τον Βενιζέλο. Το εκτιμώμενο κέρδος για τις τράπεζες από
αυτόν τον νόμο ήταν γύρω στα 10 δις ευρώ! Αυτός είναι ο πραγματικός ρόλος των «4»:
νομικές υπηρεσίες για την προστασία των κερδών των μεγαλοκαπιταλιστών-μεγαλοφοροφυγάδων
πελατών τους, με το κόστος να φορτώνεται στην κοινωνία.
Γιάννης Τριανταφύλλου
