Η μάχη γύρω από τα εργασιακά στη Γαλλία
είναι αποφασιστικής σημασίας για όλες τις ευρωπαϊκές εργατικές τάξεις
 |
Ο
Μακρόν χαρακτήρισε «τεμπέληδες» όσους αντιστέκονται στο καθεστώς
απόλυτης
εργοδοτικής ασυδοσίας που προωθεί. Αυτό το θρασίμι
των τραπεζιτών θα πάρει την
απάντηση που του αξίζει στους δρόμους.
|
Η κυβέρνηση του Μακρόν
ετοιμάζεται να περάσει σε μια συνολική επίθεση στα δικαιώματα και τις
κατακτήσεις της γαλλικής εργατικής τάξης. Η υπουργός Εργασίας, Μιριέλ Πενικό, μάλιστα,
περιέγραψε τις «μεταρρυθμίσεις» αυτές ως «αλλαγή μεγάλης κλίμακας που δεν έχει
ξαναγίνει στη χώρα». Το πρόσχημα είναι η καταπολέμηση της ανεργίας. Όπως όλοι
οι αστοί πολιτικοί απατεώνες ανά τον κόσμο, την επέλασή τους στα εργατικά
δικαιώματα την ονομάζουν «μεταρρυθμίσεις»…
Τα μέτρα αυτά κυρίως
περιλαμβάνουν: Κατάργηση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας – οι
διαπραγματεύσεις θα γίνονται σε επίπεδο επιχείρησης, ενώ σε επιχειρήσεις με
λιγότερους από 50 εργαζόμενους (αφορά περίπου τους μισούς Γάλλους εργαζόμενους)
οι εργοδότες θα «διαπραγματεύονται» κατευθείαν μαζί τους για όλα (ωράριο,
αμοιβές, υπερωρίες κ.λπ.). Μείωση των δικαιούχων επιδομάτων ανεργίας, καθώς και
μείωση της διάρκειάς τους. Μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης. Ελαστικοποίηση
ωραρίων εργασίας και προσαρμογή τους στις «ανάγκες της αγοράς» κ.λπ.
Ο γαλλικός καπιταλισμός με αυτά
τα αντεργατικά του μέτρα πιστεύει ότι θα καταφέρει να γίνει πιο «ανταγωνιστικός»
και ότι θα φέρει πίσω στη χώρα βιομηχανικές επενδύσεις. Η κατάργηση όμως των συλλογικών συμβάσεων και η ελαστικοποίηση των
εργασιακών σχέσεων όχι μόνο δεν θα αυξήσουν, αλλά θα μειώσουν την
παραγωγικότητα, θα μειώσουν την κατανάλωση (αφού θα μειωθούν οι μισθοί), δεν θα καταπολεμήσουν την ανεργία, ενώ θα
εντείνουν τις κοινωνικές συγκρούσεις. Ούτε
φυσικά θα φέρουν επενδύσεις στη βιομηχανία, γιατί μια υψηλής τεχνολογίας
βιομηχανία απαιτεί σταθερές εργασιακές σχέσεις, εξειδικευμένο και σχετικά καλοπληρωμένο
εργατικό δυναμικό. Αντίθετα, θα σπρώξουν κεφάλαια στις παρασιτικές
δραστηριότητες και στο χαμηλό εργατικό κόστος. Έτσι η Γαλλία θα αδυνατίσει ακόμα περισσότερο έναντι της Γερμανίας,
η οποία διατηρεί ακόμα έναν ισχυρότατο βιομηχανικό τομέα ακριβώς επειδή σε
αυτόν δεν έχουν επικρατήσει λογικές εργασιακής ζούγκλας. Ακόμα λοιπόν και αν ο
γαλλικός καπιταλισμός καταφέρει να περάσει αυτά τα μέτρα, μεσοπρόθεσμα αυτός θα είναι ο πραγματικά χαμένος.
Η γαλλική αστική τάξη προσπαθεί
να φορτώσει τις συνέπειες της κρίσης στην εργατική της τάξη. Δεν βλέπει τις
αντιφάσεις αυτής της πολιτικής, ούτε και παραδείγματα καπιταλισμών, όπως π.χ. ο
ελληνικός, ο οποίος υλοποιώντας παρόμοια μέτρα, δεν έχει καταφέρει ακόμα να
σταθεί στα πόδια του. Βέβαια, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η πολιτική σκέψη του
αστικού κόσμου βρίσκεται σε πλήρη παρακμή, βαδίζοντας παράλληλα με τη γενικότερη
ιστορική παρακμή του καπιταλιστικού τους συστήματος…
Οι εξελίξεις πάντως αυτές δεν θα
αφήσουν ανεπηρέαστη τη χώρα μας. Η επίσκεψη του Μακρόν στην Ελλάδα, οι
εναγκαλισμοί με τα κυβερνητικά στελέχη, οι εκατέρωθεν φιλοφρονήσεις, εκτός όλων
των άλλων, έχουν και ένα πολιτικό συμβολισμό: η αντεργατική επίθεση θα πρέπει να συνεχιστεί και στην Ελλάδα. Την
πάσα πήρε κατευθείαν ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θ. Φέσσας, που δήλωσε: να
ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Μακρόν στα εργασιακά! Την ίδια στιγμή, ο
Τσίπρας επιμένει ότι θα υλοποιήσει τις «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές» στις
εργασιακές σχέσεις, όταν η τάση στην Ευρώπη είναι αυτές να χειροτερέψουν ριζικά!
Η απάντηση της γαλλικής εργατικής τάξης στα βάρβαρα αυτά αντεργατικά
μέτρα είναι αποφασιστικής σημασίας όχι μόνο για την ίδια αλλά για όλο το
ευρωπαϊκό προλεταριάτο. Παρόμοιες προσπάθειες των Γάλλων καπιταλιστών (1995, 2005)
βρήκαν τη μαζική και ενωτική αντίδραση του γαλλικού προλεταριάτου και της νεολαίας
και έμειναν στα χαρτιά. Το ίδιο πρέπει και μπορεί να γίνει και τώρα. Ήδη,
σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, το 58% του γαλλικού λαού είναι ενάντια στα μέτρα. Οι
μεγάλες διαδηλώσεις ξεκίνησαν από τις 12 Σεπτεμβρίου δυναμικά. Η γαλλική
εργατική τάξη θα δώσει στους καπιταλιστές και την άθλια πολιτική μαριονέτα
τους, τον Μακρόν, την απάντηση που τους αξίζει!
Μ. Σάκος
