 |
| Οι
Αμερικανοί κατηγορούν τη Βόρεια Κορέα ότι προκαλεί, αλλά οι ίδιοι έχουν στρατιωτική παρουσία σχεδόν σε όλο τον πλανήτη |
Η ένταση μεταξύ ΗΠΑ και
Βόρειας Κορέας παρουσιάζεται από τα διεθνή ΜΜΕ ως απότοκο του αυταρχισμού του
καθεστώτος της Βόρειας Κορέας και της «παράνοιας» του ηγέτη της, Κιμ Γιονγκ
Ουν. Πρόκειται για καθαρή προπαγάνδα.
Το καθεστώς της Βόρειας
Κορέας είναι σίγουρα ένα αυταρχικό καθεστώς. Αλλά δεν είναι το μόνο στον κόσμο.
Υπάρχουν πάμπολλα αυταρχικά καθεστώτα και ορισμένα από αυτά διαθέτουν πολύ
μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο από τη Βόρεια Κορέα (π.χ. Πακιστάν). Επίσης, σε
δεκάδες περιοχές του πλανήτη έχουμε αιματηρότατες πολεμικές συγκρούσεις, όμως
εκεί κανείς δεν μιλάει για «παρανοϊκούς» και «παράνοια». Τα κριτήρια των ιμπεριαλιστών και των ελεγχόμενων από αυτούς ΜΜΕ
καθορίζονται αποκλειστικά από τα συμφέροντά τους.
Στην κορεατική χερσόνησο ο
παγκόσμιος ιμπεριαλισμός υπό την ηγεσία των ΗΠΑ πραγματοποίησε το 1950-1953 μια
τεράστια στρατιωτική επέμβαση προκειμένου να αποτρέψει την ενοποίηση της χώρας
υπό τις φιλικές προς την ΕΣΣΔ τοπικές δυνάμεις και να στηρίξει το
φιλο-ιμπεριαλιστικό καθεστώς της Νότιας Κορέας – μια σκληρή αντικομμουνιστική
χούντα. Οι νεκροί και τραυματίες αυτού του πολέμου ξεπέρασαν τα 4,5
εκατομμύρια. Το 1953 η Κορέα διαιρέθηκε οριστικά σε δύο κράτη. Το βόρειο εκ των
πραγμάτων δεν μπορούσε να διατηρήσει σχέσεις παρά μόνο με την ΕΣΣΔ και την
Κίνα.
Πίσω από τη σημερινή ένταση στην περιοχή βρίσκεται
ουσιαστικά ο ανταγωνισμός ΗΠΑ-Κίνας για κυριαρχία στον ευρύτερο χώρο της Άπω
Ανατολής. Κίνα και ΗΠΑ χρησιμοποιούν το κορεατικό ζήτημα ως διαπραγματευτικό
χαρτί στις μεταξύ τους ισορροπίες. Το
βορειοκορεατικό καθεστώς προσπαθεί να αξιοποιήσει αυτόν τον ανταγωνισμό καθώς και
το γεγονός ότι διαθέτει πυρηνικά προκειμένου να αποτρέψει τυχόν
αποσταθεροποίησή του. Άλλωστε, η τύχη του Καντάφι και του Σαντάμ Χουσεΐν είναι
ικανό κίνητρο για να μην είναι και τόσο «μαλακός» ο Κιμ Γιονγκ Ουν. Την ίδια
στιγμή, ο νοτιοκορεατικός κολοσσός Χιουντάι διαθέτει μεγάλες επενδύσεις μέσα
στη Βόρεια Κορέα. Η χώρα έχει μπει σε
μια φάση αργής καπιταλιστικοποίησης, μέσα από τις «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες». Γι’
αυτό, η εχθρότητα του καθεστώτος έναντι της Δύσης δεν είναι τόσο κάθετη όσο
φαίνεται. Από την άλλη, ούτε η Κίνα ούτε οι ΗΠΑ θα ρίσκαραν εύκολα μια ανοιχτή
αναμέτρηση στην Άπω Ανατολή.
Αυτά, όμως, δεν μπορούν να καθησυχάζουν κανέναν. Οι εγκληματικοί
πολεμικοί τυχοδιωκτισμοί, η πλήρης αδιαφορία για τις ανθρώπινες ζωές και τον
πλανήτη είναι μέσα στη φύση του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού. Χρειάζεται
επαγρύπνηση και αντιπολεμική κινητοποίηση από όλους τους προοδευτικούς
ανθρώπους σε Ασία, Αμερική και Ευρώπη.
Πάρις Δάγλας
