 |
| Η θυσία του Νίκου Τεμπονέρα καλεί σε αντίσταση και ανατροπή της σημερινής αντιδραστικής επίθεσης στην παιδεία |
νία που έγινε εν μέσω μαθητικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων ενάντια σε ένα αντιδραστικό-συντηρητικό πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και του υπουργού Παιδείας Κοντογιαννόπουλου. Το νομοσχέδιο προωθούσε την κατάργηση των αδικαιολόγητων απουσιών, των 15μελών συμβουλίων, των σχολικών περιπάτων και εκδρομών, την επιβολή «ομοιόμορφης» σχολικής ενδυμασίας και τον «πειθαρχικό έλεγχο» της εξωσχολικής ζωής, αλλά αφορούσε και την τριτοβάθμια εκπαίδευση (λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ, κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, περικοπές κοινωνικών παροχών σε φοιτητές κ.ά.).
Κάτω από την πίεση των μαθητικών
και φοιτητικών κινητοποιήσεων και μετά την δολοφονία του Ν. Τεμπονέρα,
παραιτείται ο Κοντογιαννόπουλος, αποσύρεται το νομοσχέδιο και αναλαμβάνει ο Σουφλιάς.
Δικάζεται ο Γ. Καλαμπόκας, που στο εφετείο του αναγνώρισαν ελαφρυντικά και τον
καταδίκασαν σε κάθειρξη 17 ετών και τριών μηνών, ενώ στις 2 Φεβρουαρίου 1998
αφέθηκε ελεύθερος.
Ο Νίκος Τεμπονέρας αποτελεί σύμβολο για μια γενιά που βίωσε
την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και τη συγκυβέρνηση του 1989. Οι
πρωτοπόροι αγωνιστές του κινήματος των καταλήψεων δημιούργησαν μια σειρά από
αυτόνομα και αριστερά σχήματα στις σχολές, τα οποία πρωταγωνίστησαν
στους φοιτητικούς αγώνες εκείνης της περιόδου.
Σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, εκμεταλλευόμενη και την πανδημία,
περνά μια σειρά συντηρητικά-νεοφιλελεύθερα μέτρα στην εκπαίδευση: κατάργηση ασύλου,
εξίσωση πτυχίων ΑΕΙ-κολεγίων, διαγραφές φοιτητών, πανεπιστημιακή αστυνομία,
δίδακτρα σε κάποιες περιπτώσεις κ.ά. Μέτρα που διαλύουν παραπέρα τη δημόσια δωρεάν παιδεία και το δικαίωμα
στην εκπαίδευση.
Η κρίση της φοιτητικής αριστεράς και του
φοιτητικού κινήματος πρέπει να ξεπεραστεί ώστε να δημιουργηθούν οι όροι και οι
προϋποθέσεις για αντίσταση και ανατροπή των σχεδίων και νόμων της Κεραμέως. Με
σχολές και σχολεία κλειστά, είναι πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθούν διαδικασίες
όπως γενικές συνελεύσεις, αλλά οι πρώτες πορείες διαμαρτυρίας είναι ήδη γεγονός
και χρειάζεται από τη φοιτητική αριστερά επαγρύπνηση, ζύμωση, οργάνωση και
σχέδιο, που να ετοιμάζει την αντεπίθεση και την ανατροπή των αντιδραστικών
μέτρων. Η κυβέρνηση έχει στοχοποιήσει τη νεολαία για να πετάξει από πάνω της
τις εγκληματικές πολιτικές της στη δημόσια υγεία, όμως πρέπει να το βρει από
ένα εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα, που έτσι θα τιμήσει και με τον καλύτερο
τρόπο τον αγωνιστή καθηγητή Νίκο Τεμπονέρα.
Θανάσης Π.
Ανεστόπουλος
