Ο πρόσφατος ανασχηματισμός της κυβέρνησης έχει έναν διττό χαρακτήρα. Από τη μια, προετοιμάζει την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης από μια σούπερ αντιδραστική κυβέρνηση, που εκμεταλλεύεται προς την κατεύθυνση αυτή την επιδημία. Έτσι, ο Μητσοτάκης έβαλε στο υπουργείο Εργασίας τον γνήσιο νεοφιλελεύθερο (και με «λαμπρή» προϋπηρεσία στις ιδιωτικοποιήσεις) Χατζηδάκη, προκειμένου να προωθήσει την ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος και να περάσει το νομοσχέδιο-λαιμητόμο για τα εργασιακά και συνδικαλιστικά ζητήματα. Ενώ στο υπουργείο Εσωτερικών έβαλε τον ακροδεξιό Βορίδη, ο οποίος έχει δηλώσει ότι πρέπει να βρεθούν θεσμικοί τρόποι ώστε να μην ξανακυβερνήσει η αριστερά! Τέλος, επιβράβευσε την Κεραμέως για τη σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική που υλοποιεί στην παιδεία, βγάζοντας από τη μέση τους υφυπουργούς που είχαν ενστάσεις σε ορισμένα μέτρα.
Όμως, είναι και ένας
ανασχηματισμός που δείχνει έναν φοβισμένο Μητσοτάκη. Από την ευέλικτη και
«τεχνοκρατική» κυβέρνηση που είχε υποσχεθεί αρχικά, έφτασε σε ένα σχήμα περίπου
60 υπουργών και υφυπουργών, ώστε να ικανοποιήσει όλη την κομματική «επετηρίδα»
και όλες τις κομματικές τάσεις. Ενώ δεν τόλμησε να αποσύρει εμφανώς ανεπαρκείς
στον τομέα τους υπουργούς.
Όσο για τις δημοσιογραφικές
εκτιμήσεις ότι ο ανασχηματισμός «μυρίζει» εκλογές, αυτό θεωρούμε ότι θα κριθεί
από πολλούς παράγοντες, που ο Μητσοτάκης δεν τους ελέγχει.
Π.Δ.
