Έξαρση αντεργατικών μέτρων εν μέσω λοκντάουν

 

Αυτό είνια το όραμα του Μητσοτάκη για τις εργασιακές
σχέσεις, και το προωθεί αδίστακτα, εκμεταλλευόμονος
την καραντίνα

Εν μέσω επιδημίας η κυβέρνηση Μητσοτάκη συνεχίζει να παίρνει αντεργατικά μέτρα, δείχνοντας το πραγματικό της ταξικό πρόσωπο. Το τέλος της επιδημίας θα βρει τους εργαζόμενους πιο ανυπεράσπιστους απέναντι στην εργοδοτική εκμετάλλευση και ασυδοσία.

Ένα πρόσφατο μέτρο που πάρθηκε, μετά την κατάργηση της υποχρεωτικής αιτιολόγησης των απολύσεων, ήταν η κατάργηση της ρύθμισης για την προστασία των εργαζομένων στις εργολαβίες. Με αυτή τη ρύθμιση, ο εργοδότης που ανέθετε σε εργολάβο μια δουλειά (ή ο εργολάβος σε υπεργολάβο) ήταν υπεύθυνος και ο ίδιος για την τήρηση της εργασιακής νομοθεσίας (μισθοί, ασφάλιση, ωράρια κ.λπ.). Οι εργαζόμενοι με αυτόν τον τρόπο μπορούσαν να έχουν απέναντί τους τον πραγματικό εργοδότη. Το να κρύβεται η εργοδοσία πίσω από εργολαβίες, αναθέσεις κ.λπ. είναι μια κλασική μέθοδος του σύγχρονου ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου για να αυξάνει την εκμετάλλευση του εργάτη. Το καθεστώς αυτό τώρα επανέρχεται. Το απαίτησαν οι ενώσεις των εργοδοτών επιτακτικά, στο όνομα της «ελεύθερης αγοράς», της «διευκόλυνσης των επενδύσεων» κ.λπ.

Μέσα στην επιδημία η κυβέρνηση προχώρησε στην περαιτέρω υποβάθμιση του ΣΕΠΕ (Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας). Όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι οι επιθεωρητές, αποκλείστηκαν από οποιοδήποτε σχεδιασμό ελέγχων εργασιακών χώρων. Τον χώρο της επιθεώρησης εργασίας τον ελέγχει πλήρως ο ΣΕΒ, που δεν θέλει να αναγνωρίζονται επαγγελματικές ασθένειες. Ο ΣΕΒ στην ουσία διοικεί και το ΕΛΙΝΥΑΕ (Ελληνικό Ινστιτούτο Υγιεινής Ασφάλειας Εργασίας).

Ένα ακόμα αντεργατικό μέτρο ήταν η κατάργηση της ρύθμισης με την οποία αποκλείονταν από δημόσιο χρήμα οι επιχειρήσεις που παραβιάζουν την εργασιακή νομοθεσία.

Το έκτακτο καθεστώς της επιδημίας αξιοποιείται από την κυβέρνηση για να περνάει αντεργατικά μέτρα που απογειώνουν την εργοδοτική αυθαιρεσία στους χώρους δουλειάς. Αυτά τα μέτρα φυσικά είναι το προοίμιο στον αντεργατικό-αντισυνδικαλιστικό οδοστρωτήρα που ετοιμάζει, με τη μορφή του νόμου που μεταξύ άλλων θα καταργεί το 8ωρο και την πληρωμή των υπερωριών. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η τοποθέτηση του διακηρυγμένα «νεοφιλελεύθερου» Κώστα Χατζηδάκη στο υπουργείο Εργασίας στη θέση του Γιάννη Βρούτση. Ο τελευταίος επάξια είχε κερδίσει τον τίτλο του αντεργατικού δήμιου. Ήταν όμως λίγος για τις ορέξεις των καπιταλιστών.

Οι εξελίξεις αυτές πρέπει να σημάνουν συναγερμό σε κάθε χώρο δουλειάς και κάθε σωματείο. Να αρχίσει από τώρα η συσπείρωση και η προετοιμασία για δυναμική απάντηση στην αντεργατική λύσσα κυβέρνησης και καπιταλιστών.

 

Σ. Κρόκος