Ο
Θανάσης δεν πήρε αβασάνιστα την απόφαση να προσχωρήσει στις επαναστατικές
ιδέες. Ήταν μια απόφαση ζωής, αλλά από τότε που την πήρε, δεν περνούσε μέρα που
να μην τον απασχολεί να μάθει κάτι περισσότερο πάνω σε αυτές τις ιδέες.
Με
προσωπικό κόστος πολλές φορές, δεν δίστασε να βγει μπροστά σε μικρούς και
μεγάλους αγώνες, πάνω σε ζητήματα του κλάδου του και της περιοχής του (ήταν
καθηγητής ηλεκτρολογίας στο τεχνικό λύκειο της Επανομής Θεσσαλονίκης, αλλά είχε
δουλέψει και ως βιομηχανικός εργάτης). Λίγο πριν τον θάνατό του είχε
πρωταγωνιστήσει στην επιτυχή κινητοποίηση των γονιών της περιοχής του ενάντια
στην αύξηση των τροφείων των παιδικών σταθμών. Είχε επίσης παίξει αποφασιστικό
ρόλο στον αγώνα για την επαναπρόσληψη των καθηγητών της τεχνικής εκπαίδευσης
που είχε απολύσει η κυβέρνηση Σαμαρά.
Τον
Θανάση τον ξεχωρίζαμε πάντα για την έφεσή του να καταπιάνεται συστηματικά με
όποιο ζήτημα τον απασχολούσε ή του ζητούνταν να ασχοληθεί. Έγραψε μια σειρά από
εξαιρετικά άρθρα στη Σοσιαλιστική Προοπτική μας, υπογράφοντας με το ψευδώνυμο
Θωμάς Θαλασσινός. Τα ζητήματα της τεχνικής παιδείας, των εργασιακών σχέσεων, της
αγροτικής παραγωγής, της υπερχρέωσης της χώρας, της τραπεζικής τοκογλυφίας, της
παραγωγικής ανασυγκρότησης, ήταν μόνο μερικά από αυτά στα οποία είχε αποκτήσει
εξειδίκευση. Ο Θανάσης, εκτός από όλα τα υπόλοιπα, ήταν και ένας ζεστός
άνθρωπος και πιστός φίλος. Αγαπούσε τη φύση, τις αγροτικές καλλιέργειες, το ψάρεμα,
τις κατασκευές. Και ήταν από τους ανθρώπους που χαιρόσουν να συζητάς μαζί του.
Σύντροφε
Θανάση, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ! Η ανάμνησή σου θα μας εμψυχώνει πάντα να
συνεχίσουμε!
Από
τη Σύνταξη
