1. Η μαθητική νεολαία της χώρας μας, με τις καταλήψεις σχολείων και τις άλλες κινητοποιήσεις της, εκφράζοντας τη δυσαρέσκεια και τον θυμό της πλειοψηφίας του εργαζόμενου λαού μας, πέτυχε ήδη μια πρώτη, ηθική νίκη κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Κατέβασε τη… μάσκα του κυνισμού και του αυταρχισμού αυτής της κυβέρνησης, αποκάλυψε τις χωροφυλακίστικες μεθόδους της και δημιούργησε ένα ευνοϊκότερο έδαφος για να κινηθούν και να αντισταθούν και άλλα κομμάτια του λαού.
Η νεολαία, και ιδίως η
μαθητική, παραδοσιακά είναι ο πιο ευαίσθητος δείκτης της κοινωνικής
δυσαρέσκειας. Οι μαθητές δεν κινητοποιούνται μόνο για τα δικά τους αιτήματα (15
μαθητές ανά τάξη, διορισμοί εκπαιδευτικών, προσλήψεις καθαριστριών, μαζικά
δωρεάν τεστ στα σχολεία κ.λπ.), αλλά ουσιαστικά κινητοποιούνται και για αυτό
που βιώνουν οι οικογένειές τους: το φάσμα της απόγνωσης, την απειλή της
εξαθλίωσης –για 2η φορά μέσα σε μια 10ετία–, σαν αποτέλεσμα μιας καταστροφικής πολιτικής διαχείρισης της επιδημίας
και των οικονομικών συνεπειών αυτής.
Μπορεί τα δημοσιογραφικά
«παπαγαλάκια» του συστήματος, ταϊσμένα με κρατικό χρήμα, να βγάζουν ότι ο
Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του βαδίζουν από επιτυχία σε επιτυχία, όμως η πραγματικότητα κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση.
Για τη μεγάλη πλειονότητα των μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων, των
μικρομεσαίων επιχειρηματιών, των ανέργων, των απλών ανθρώπων ακόμα και
συντηρητικής αντίληψης, η περίοδος
χάριτος για αυτή την κυβέρνηση έχει τελειώσει. Δεν είμαστε στον περασμένο
Μάιο ή Ιούνιο, όπου η κυβέρνηση πιστωνόταν την έξοδο από την «καραντίνα» με μια
πολύ χαμηλή θνησιμότητα και όπου όλοι ήλπιζαν ότι τα χειρότερα έχουν περάσει. Το φιάσκο του «ανοίγματος» του τουρισμού,
οι μαύρες προβλέψεις για την οικονομία, η εκτίναξη της μερικής απασχόλησης, η
διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η ανύπαρκτη ενίσχυση του δημόσιου συστήματος
υγείας, οι απαράδεκτες παλινωδίες όσον αφορά την αντιμετώπιση του 2ου κύματος
της επιδημίας, όλα αυτά συσσωρεύουν δυσαρέσκεια και οργή μέσα στα λαϊκά
στρώματα.
Η χώρα μοιάζει κυριολεκτικά
ανοχύρωτη, με μια κυβέρνηση που απλώς εκμεταλλεύεται την κατάσταση για να
περάσει νεοφιλελεύθερες αντιμεταρρυθμίσεις παντού, από την κατάργηση του δικαιώματος στη διαδήλωση και την ουσιαστική
κατάργηση του 8ώρου που ετοιμάζεται στα εργασιακά, μέχρι την ιδιωτικοποίηση του
ασφαλιστικού συστήματος, τις ελεύθερες απολύσεις σε επιχειρήσεις που
επιδοτούνται με κρατικό χρήμα και τους 25 μαθητές ανά τάξη.
Για τα πιο συνειδητά τμήματα
της εργατικής τάξης και του λαού μας, δεν
υπάρχει τώρα καμιά άλλη επιλογή από το να παραδειγματιστούν από τη μαθητική
νεολαία, και να εκφράσουν την οργή τους με όποιον τρόπο μπορούν: με
απεργίες, με διαδηλώσεις, μέσα από το συνδικάτα, μέσα από κάθε είδους πρωτοβουλίες,
τοπικές ή πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα, με πολιτική αντικυβερνητική ζύμωση και
δράση κάθε είδους. Η κατάσταση μπορεί σύντομα
να γίνει εκρηκτική, και στη χώρα μας και διεθνώς. Παρά τους περιορισμούς της
επιδημίας –που φυσικά το καθεστώς τους επιτείνει και τους αξιοποιεί για να μας τρομοκρατήσει,
να μας αδρανοποιήσει πλήρως–, οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε τις επερχόμενες
εξελίξεις με ετοιμότητα, αισιοδοξία, τόλμη και αποφασιστικότητα.
2. Η
εκρηκτική αυτή συγκυρία δεν καθορίζεται μόνο από τα άμεσα προβλήματα που θέτει
η επιδημία και η βαθιά οικονομική ύφεση. Μια σειρά από ζητήματα παίζουν ή θα
παίξουν επίσης σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του γενικότερου πολιτικού και
κοινωνικού συσχετισμού δυνάμεων.
● Πρώτον, η
καταδίκη των φασιστών δολοφόνων της Χρυσής Αυγής, η οποία ήρθε ως
αποτέλεσμα της πίεσης από το αντιφασιστικό φρόνημα όλου του λαού, μας
απαλλάσσει, έστω και προς ώρας, από έναν θανάσιμο κίνδυνο για το εργατικό-λαϊκό
κίνημα και την οργανωμένη πρωτοπορία του. Δημιουργεί ευνοϊκότερες συνθήκες για
τη λαϊκή πάλη, καθώς φέρνει σε θέση άμυνας όλο εκείνο το κομμάτι του αστικού
πολιτικού συστήματος που είτε προστάτευε τους φασίστες, ως εφεδρεία του
καθεστώτος, είτε προσπαθούσε να στρέψει την όλη ιστορία ενάντια στην αριστερά
και το εργατικό κίνημα, με τη γνωστή θεωρία των «δύο άκρων».
● Δεύτερον, η πολιτική
της κυβέρνησης στα ελληνο-τουρκικά δημιουργεί κινδύνους για τον λαό μας που δεν
πρέπει να υποτιμηθούν. Από τις «δάφνες» του Έβρου και της κινητοποίησης του στόλου στην
Ανατολική Μεσόγειο, η κυβέρνηση πέρασε
σε μια γραμμή «διαπραγμάτευσης» με το νεο-οθωμανικό ισλαμικό καθεστώς Ερντογάν,
στο πλαίσιο της οποίας έχει ήδη ξεκινήσει τις υποχωρήσεις. Με τη φιλο-τουρκική Γερμανία και το ΝΑΤΟ σε ρόλο «μεσολαβητών», με
την Ευρωπαϊκή Ένωση να σφυράει αδιάφορα και σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στον
Καύκασο, υπάρχει ο κίνδυνος το καθεστώς Ερντογάν να βγει ενισχυμένο και ακόμα
πιο αχαλίνωτο από αυτή τη διαδικασία. Κάτι
τέτοιο δεν προοιωνίζεται τίποτα θετικό ούτε για τον ελληνικό λαό ούτε για τις
εργατικές τάξεις και την ταξική πάλη στην ευρύτερη περιοχή μας.
● Τρίτον, σε παγκόσμια κλίμακα, οι λαοί βγάζουν το συμπέρασμα ότι το καπιταλιστικό σύστημα είναι
ανίκανο να οχυρώσει την κοινωνία απέναντι σε μια επιδημία. Είναι σίγουρο ότι οι
αντικαπιταλιστικές διαθέσεις θα ενισχυθούν παντού και ότι θα δημιουργηθούν στις
πιο διαφορετικές χώρες συνθήκες για μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις – που
κάλλιστα μπορούν να πάρουν και εξεγερτικές διαστάσεις. Οι πιο συνειδητές
και πρωτοπόρες δυνάμεις μπορούν και οφείλουν να εκμεταλλευθούν αυτή την
κατάσταση για να ανεβάσουν το ηθικό της εργατικής τάξης, να κερδίσουν κρίσιμες τακτικές
νίκες και να θέσουν επί τάπητος το ζήτημα της ίδρυσης νέων επαναστατικών
μαρξιστικών κομμάτων της εργατικής τάξης.
3. Οι
υποσχέσεις της κυβέρνησης για «δυναμική ανάκαμψη» όταν τελειώσει η επιδημία
είναι παραμύθια της Χαλιμάς. Τα χρήματα από το «ταμείο ανάκαμψης» της Ε.Ε. θα
είναι στην πραγματικότητα δανεικά, θα αρχίσουν να έρχονται από τα μέσα του 2021
και το μεγαλύτερο μέρος τους θα πάει σε κρατικές επιδοτήσεις των αρπακτικών της
«πράσινης ενέργειας» και άλλων κεφαλαιούχων, ντόπιων και ξένων. Τίποτα δεν προβλέπεται για την ουσιαστική
στήριξη της παραγωγής, για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Η «τρύπα»
των μειωμένων κατά 80% τουριστικών εσόδων θα έχει βαρύτατες συνέπειες για τα
οικονομικά του κράτους, χώρια βέβαια την ανεργία και τη γενικότερη δυσπραγία
που ήδη έχει δημιουργήσει. Τώρα φαίνεται τι σημαίνει στην πράξη η εξάρτηση
της χώρας από μη παραγωγικές και ασταθείς οικονομικές δραστηριότητες, όπως είναι
ο τουρισμός. Και παρ’ όλα αυτά, η κυβέρνηση συνεχίζει αυτοκτονικά να προωθεί το
παρασιτικό μοντέλο που μας οδήγησε στη χρεοκοπία του 2010! Οι μόνες «επενδύσεις»
που γίνονται είναι είτε στον τουρισμό (!) είτε όπου πέφτει δημόσιο χρήμα, π.χ. ΑΠΕ.
Από την άλλη, τα μη
εξυπηρετούμενα δάνεια αυξάνονται και πάλι γοργά. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις
που βασίζονται κυρίως στη λαϊκή κατανάλωση, και που έχουν πληγεί ήδη βαρύτατα
την τελευταία 10ετία, βαδίζουν σε τεντωμένο σχοινί. Τέλος, οι εργασιακές
σχέσεις-λάστιχο που έχει καθιερώσει ο Βρούτσης, η σχεδιαζόμενη κατάργηση της
πληρωμής των υπερωριών, η κατάργηση της 13ης σύνταξης, οι μαζικές καταργήσεις
θέσεων εργασίας από τράπεζες και πρώην ΔΕΚΟ λειτουργούν ως ένα νέο κύμα «εσωτερικής υποτίμησης», στα πρότυπα του
2010.
4. Η υπεράσπιση της ζωής μας από την επιδημία
και η υπεράσπιση της επιβίωσής μας από τη νέα κρίση και τις νεοφιλελεύθερες
επιθέσεις της κυβέρνησης είναι ουσιαστικά δύο αλληλένδετα καθήκοντα. Παλεύοντας
για ενίσχυση της δημόσιας υγείας, προσλήψεις
υγειονομικού προσωπικού, νέες ΜΕΘ, δωρεάν τεστ κ.λπ., αφ’ ενός καταπολεμάμε την
επιδημία και αφ’ ετέρου βάζουμε φρένο στο
πάρτι που έχει στήσει η κυβέρνηση με τους ιδιώτες εμπόρους της υγείας.
Παλεύοντας να μην περάσει η
κεφαλαιοποίηση-ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού, υπερασπιζόμαστε την υγεία
και την αξιοπρεπή διαβίωση των απόμαχων της δουλειάς, των τωρινών εργαζόμενων
αλλά και των μελλοντικών γενεών. Παλεύοντας να μην περάσει η πλήρης ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, να μην
καταργηθεί το 8ωρο και η πληρωμή των υπερωριών, παλεύουμε ενάντια στην
εξαθλίωση της εργατικής τάξης, ενάντια στην τριτοκοσμοποίηση της χώρας, που θα
κάνει ακόμα πιο δυσβάστακτες και τις συνέπειες της επιδημίας και της τωρινής
κρίσης. Παλεύοντας για δραστική ενίσχυση
της δημόσιας παιδείας, για 15 παιδιά ανά τάξη, διορισμούς εκπαιδευτικών
κ.λπ., υπερασπιζόμαστε και την υγεία των μαθητών σήμερα και τις αυριανές
προοπτικές της νέας γενιάς. Στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο μπαίνει και η πάλη ενάντια στον κυβερνητικό αυταρχισμό,
την καταστολή με πρόσχημα την επιδημία, τις ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων δικτύων
και υποδομών.
Πάνω σε όλα αυτά τα ζητήματα
έχουν ήδη ανοίξει μέτωπα και τα μέτωπα αυτά θα γίνουν πιο ξεκάθαρα καθώς η
επιδημία παρατείνεται, η οικονομική ανασφάλεια γιγαντώνεται και ο κόσμος
αφυπνίζεται. Οι στιγμές είναι κρίσιμες!
Χρειαζόμαστε τώρα τη μεγαλύτερη δυνατή ενότητα όσων είναι διατεθειμένοι να
αντισταθούν και την πιο ευέλικτη και αποφασιστική τακτική, ώστε: όλες οι αντιστάσεις,
από τις πλέον αυθόρμητες και περιφερειακές μέχρι τις πλέον οργανωμένες και
κεντρικές, να συγκεντρώνονται ενάντια στη νεοφιλελεύθερη αντεργατική κυβέρνηση,
να οξύνουν τη δυσαρέσκεια εναντίον της, να της προκαλούν φθορά και να
προετοιμάζουν την ανατροπή του σημερινού πολιτικού συσχετισμού. Για την οποία ανατροπή
είμαστε απολύτως αισιόδοξοι!
7/10/2020
Η Συντακτική Επιτροπή
