 |
| Ούτε τις μονάδες εντατικής θεραπείας δεν θέλουν στο δημόσιο οι ακραιφνείς νεοφιλελεύθεροι |
Οι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι κύκλοι έχουν αρχίσει να δυσανασχετούν με την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ο Μητσοτάκης μπορεί ιδεολογικά-πολιτικά να ασπάζεται τον νεοφιλελευθερισμό, ωστόσο ενδιαφέρεται και για την πολιτική του επιβίωση. Επιπλέον, πρέπει να είναι προσεκτικός και με τις ισορροπίες μέσα στη Νέα Δημοκρατία, η οποία δεν είναι ούτε μητσοτακική ούτε νεοφιλελεύθερη στο σύνολό της.
Οι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι, λοιπόν, μέσα από τα δημοσιογραφικά
τους επιτελεία διαμαρτύρονται ότι η κυβέρνηση «εγκαταλείπει την ιδεολογική μάχη
κατά της αριστεράς» και υποχωρεί στις λογικές του «μεγάλου κράτους». Θέλουν επιστροφή στα σκληρά μνημόνια,
θέλουν και πάλι εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή, βίαιη φτωχοποίηση, θέλουν να
χτυπηθεί κάθε έννοια κοινωνικής προστασίας και κοινωνικής συνοχής.
Μεταξύ άλλων, τελευταία ασκούν κριτική στον Μητσοτάκη ότι: α)
το κράτος δεν έπρεπε να φτιάξει καμιά καινούργια ΜΕΘ, αλλά έπρεπε να νοικιάσει από τον ιδιωτικό τομέα για όσο διάστημα
διαρκεί η επιδημία. Δηλαδή, και να τα
οικονομήσουν χοντρά οι «ημέτεροι» επιχειρηματίες της ιδιωτικής υγείας και να
χαθεί κάθε εμπιστοσύνη στη δημόσια υγεία. β) Ότι το κράτος δεν έπρεπε να
χορηγήσει δωρεάν τις μάσκες στους μαθητές. Αλλά έπρεπε να τις αγοράζουν οι γονείς
των μαθητών, και όσοι είναι πολύ φτωχοί να τύχουν ελεημοσύνης από τους
υπόλοιπους γονείς ή από το σχολείο. Δηλαδή, να στιγματιστούν οι πολύ φτωχοί και να συνηθίσουν οι υπόλοιποι στο ότι
πρέπει να πληρώνουν για τα πάντα, ακόμα κι αν έχουν ήδη πληρώσει μέσω της
φορολογίας. γ) Ότι έπρεπε να μειωθούν οι μισθοί των εκπαιδευτικών, ακόμα
και αν κάνουν εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Δηλαδή, η λύση στη μείωση μισθών στον
ιδιωτικό τομέα είναι να μειωθούν και οι μισθοί των δημοσίων… για να πάμε όλοι
μαζί ακόμα πιο κάτω!
Φυσικά, οι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι ξέρουν ότι οι εποχές δεν
σηκώνουν πολύ τις κανιβαλικές απόψεις τους.
Η τεράστια κρίση που προηγήθηκε και η τωρινή κρίση, του κορωνοϊού, έχουν
ενισχύσει μέσα στον παγκόσμιο καπιταλισμό τις τάσεις του εθνικού
προστατευτισμού και του κρατικού παρεμβατισμού. Με την επιδημία, έχει δυναμώσει
και η απαίτηση των λαών για δημόσια υγεία, πρόνοια, παιδεία, για προστασία των
ανέργων κ.λπ. Γι’ αυτό ακριβώς λυσσάνε περισσότερο οι νεοφιλελεύθεροι, και οι
πιο αδίστακτες μερίδες του κεφαλαίου που βρίσκονται πίσω τους: για να τσακίσουν
ό,τι προλαβαίνουν, προτού χάσουν κάθε έλεγχο της κατάστασης από τις μεγάλες
κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές που θα φέρει σίγουρα η νέα κρίση.
Πάρις Δάγλας
