Στις 25 Οκτωβρίου συμπληρώνονται 17 χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου Κομμουνιστή-Τροτσκιστή μαχητή Λουκά Καρλιάφτη. Μέλος της πιο ηρωικής γενιάς των Ελλήνων κομμουνιστών, αυτής που προσχώρησε στις επαναστατικές ιδέες υπό την άμεση επιρροή της Οκτωβριανής Επανάστασης, συμπλήρωσε περισσότερες από 8 δεκαετίες πλούσιας προσφοράς και παραδειγματικής συνέπειας στην υπόθεση της αλλαγής του κοινωνικού συστήματος και της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης.
Προσχώρησε στο κίνημα το 1921 ως μέλος της
κομμουνιστικής παράταξης του σωματείου των εμποροϋπαλλήλων. Εντάχθηκε στην
επαναστατική οργάνωση Αρχείο του Μαρξισμού, και όταν, με την επέμβαση του ίδιου
του Λέοντα Τρότσκυ, αυτή η οργάνωση μετεξελίχθηκε το 1930 σε ελληνικό τμήμα της
Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης, με την ονομασία ΚΟΜΛΕΑ, ο Λουκάς έγινε
γρήγορα ένα από τα κορυφαία οργανωτικά στελέχη της. Η Κομμουνιστική Οργάνωση
Μπολσεβίκων Λενινιστών (Αρχειομαρξιστών) υπήρξε μια πρότυπη μαζική προλεταριακή
οργάνωση, που έφθασε να συσπειρώνει περισσότερους από 2.500 μαχητές σε όλη την
Ελλάδα, να ελέγχει 50 εργατικά σωματεία, αλλά και πολλά μεγάλα κινήματα της
εποχής (αναπήρων και θυμάτων πολέμου, φυματικών, ανέργων κτλ.).
Στη δικτατορία του Μεταξά, ο Λουκάς συνελήφθη και εξορίστηκε στην
Ακροναυπλία και αργότερα στην Πύλο. Κράτησε ψηλά τις επαναστατικές διεθνιστικές
ιδέες στις εξορίες και τους κατατρεγμούς. Η κορύφωση της επαναστατικής
σταδιοδρομίας του ήρθε αμέσως μετά τον πόλεμο. Όταν το κίνημά μας κινδύνεψε να
εξαφανιστεί από το δολοφονικό πογκρόμ που οργάνωσε ο σταλινισμός, δολοφονώντας
στα 1944-45 τουλάχιστον 100 από τους καλύτερους αγωνιστές μας, ο Λουκάς
κατάφερε να συσπειρώσει και να ενώσει και πάλι τους διασκορπισμένους
επαναστάτες, πρωταγωνιστώντας στην ίδρυση του Κομμουνιστικού Διεθνιστικού
Κόμματος Ελλάδος (ΚΔΚΕ), ελληνικού τμήματος της 4ης Διεθνούς.
Έζησε μια ζωή ιδεολογικά και ηθικά όρθιος, αταλάντευτος στις επαναστατικές
ιδέες και δραστήριος μέχρι το τέλος. Όντας ένας απλός εργάτης, δεν εγκατέλειψε
το βαρύ καθήκον της καταγραφής της ιστορίας του κινήματός μας στους γνωστούς
άμαχους διανοουμενίστικους κύκλους, αλλά αφιέρωσε ο ίδιος χιλιάδες ώρες
δουλειάς σε αυτό. Και άφησε πίσω του ένα σημαντικό ιστορικό έργο, τη μοναδική
άμεση γραπτή πηγή για τη λαμπρή προπολεμική περίοδο του ελληνικού τροτσκισμού.
Θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη και περηφάνια και θα κάνουμε ό,τι μπορούμε
για να αναδείξουμε το έργο του και να συνεχίσουμε τους αγώνες του.
Από τη σύνταξη
