Η κυβέρνηση έχει πλάνο να γεμίσει με φωτοβολταϊκά (ως επί το πλείστον γερμανικής κατασκευής) τις λιγνιτικές περιοχές της χώρας, στο πλαίσιο της λεγόμενης «απολιγνιτοποίησης». Διαβάζουμε όμως σε άρθρα επιστημόνων της ενέργειας και περιβαλλοντολόγων ότι τα φωτοβολταϊκά έχουν γίνει και αυτά ανερχόμενη περιβαλλοντική απειλή. Αφήνουν επικίνδυνα απόβλητα όταν «πεθάνουν» και η ανακύκλωσή τους κοστίζει αρκετά. Επίσης, καταλαμβάνουν πολύτιμη γεωργική γη. Στις επόμενες τρεις δεκαετίες αναμένεται να συσσωρευθούν παγκοσμίως 78 εκατομμύρια τόνοι άχρηστα πάνελ.
Θα το ξαναπούμε: όλες οι μορφές
ενέργειας έχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Κάποιες είναι περισσότερο
επιβαρυντικές για το περιβάλλον, κάποιες λιγότερο, καμία όμως δεν είναι εντελώς
«αθώα». Το ποια μορφή ενέργειας ή μάλλον ποιος συνδυασμός μορφών ενέργειας
είναι ανανεώσιμος, βιώσιμος προκύπτει μόνο αν εξετάσουμε τον κύκλο της
ενέργειας ολιστικά. Και με κριτήρια όχι μόνο τεχνικά-περιβαλλοντικά αλλά και
οικονομικά-κοινωνικά. Η Ελλάδα έχει άφθονο ήλιο και αέρα, και χρειάζεται και
την αιολική και την ηλιακή ενέργεια. Όμως, ακόμα και με τις καθαρότερες μορφές
ενέργειας, αν αυτές είναι υποταγμένες στην αναρχία της αγοράς και τη
χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία, αν δεν υπάρχει κεντρικό σχέδιο, δημόσια
ιδιοκτησία και λαϊκός έλεγχος, είναι αστείο να μιλάμε για «βιωσιμότητα».
Α.Α.
