Κόστος ενέργειας, βιομηχανία και παρασιτικό μοντέλο

Η εναπομείνασα ελληνική βιομηχανία κινδυνεύει άμεσα,
μεταξύ άλλων, από το απαγορευτικό κόστος ενέργειας

Δύο βιομηχανίες στην Καβάλα, η Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων (ΒΦΛ) και τα Πετρέλαια Καβάλας (ENERGEAN) απολύουν εργαζόμενους (133 η πρώτη, 230 η δεύτερη) για να προσλάβουν στη θέση τους εργολαβικούς με ελαστικές σχέσεις εργασίας, άθλιους μισθούς κ.λπ. Ο καταδικασμένος για απάτες ιδιοκτήτης της ΒΦΛ Λαυρεντιάδης βάζει συνέχεια «παρένθετες» εταιρείες στη βιομηχανία για να γλυτώνει χρέη και εισφορές. Η κυβέρνηση, μέσω των επιτροπών του υπουργείου Εργασίας, εγκρίνει όλες τις μεθοδεύσεις των καπιταλιστών,ενώ τους έχει λύσει τα χέρια σε πολλές περιπτώσεις με τους αντεργατικούς νόμους που έχει ψηφίσει.

Την ίδια ώρα, με τη λεηλασία του ηλεκτρισμού απ’ τα γνωστά αρπακτικά του κεφαλαίου (κατασκευαστές, προμηθευτές κ.λπ.) το κόστος ενέργειας απειλεί με εξόντωση την εναπομείνασα παραγωγική βάση της χώρας.Ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Ελλάδας (ΣΒΕ) –που εκφράζει πλέον περισσότερο το βιομηχανικό κεφάλαιο, αφού ο γνωστός ΣΕΒ ελέγχεται από μη βιομηχανικά κεφάλαια– ζήτησε για μια ακόμα φορά από την κυβέρνηση να κάνει κάτι για να μειωθεί το κόστος της ενέργειας. Ζήτησε επίσης να αναγράφεται στα προϊόντα η «καθαρή» τιμή, δηλαδή το πραγματικό κόστος παραγωγής τους, ώστε να φαίνεται η επιβάρυνση που προσθέτουν οι αλυσίδες λιανικού εμπορίου (τα σούπερ μάρκετ δηλαδή) και που φτάνει το 35%–60% της τελικής τιμής. Αυτό είναι ένα δείγμα του πώς τα μεταπρατικά κεφάλαια καταδυναστεύουν την παραγωγή και καταληστεύουν τον εργαζόμενο λαό.

Η κυβέρνηση αυτή με τις πράξεις της έχει δείξει ότι εκπροσωπεί γενικά τα παρασιτικά κεφάλαια αλλά και μέσα στον βιομηχανικό-παραγωγικό τομέα εκπροσωπεί τα πιο τυχοδιωκτικά, αρπακτικά και αντεργατικά κεφάλαια. Όλα τα μέτρα που έχει πάρει ευνοούν αυτή την τάση, με βασικό την κατάργηση του 8ωρου. Και αντικειμενικά λειτουργούν εναντίον της βιομηχανίας, γιατί αυτή απαιτεί σχεδιασμό, οργάνωση, συγκροτημένη διαδικασία παραγωγής, εξειδικευμένη εργασία, στοιχεία αντίθετα με το κυρίαρχο παρασιτικό μοντέλο της αστικής τάξης.

Η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας είναι όρος ύπαρξης πλέον για την εργατική τάξη και όλο τον ελληνικό λαό. Για να λειτουργήσει βέβαια πραγματικά υπέρ του πρέπει να γίνει σε δημόσια βάση και κάτω από έναν ευρύ κοινωνικό έλεγχο. Απαραίτητο βήμα για μια τέτοια κατεύθυνση είναι να ανατραπεί το κυρίαρχο παρασιτικό μοντέλο των αρπακτικών της αστικής τάξης και φυσικά η μαύρη κυβέρνησή του.

 

Σ. Κρόκος