Με άλλοθι την επιδημία, στήνουν «καθεστώς εξαίρεσης» μεγάλων ομάδων του πληθυσμού από στοιχειώδη δικαιώματα
Τα πράγματα είναι απλά. Το τελευταίο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι η υγεία του πληθυσμού. Το ζητούμενο γι’ αυτήν είναι η επιβολή ενός αυταρχικού, ολοκληρωτικού θα λέγαμε, μοντέλου, στο οποίο ο λαός θα είναι πλήρως υποταγμένος, πειθήνιος, υπάκουος και μονίμως φοβισμένος.
Όλα τα χουντικά αποβράσματα, μαζί με τους πιονιέρους του νεοφιλελεύθερου ολοκληρωτισμού, εξαπολύουν όλη τους τη λύσσα ενάντια σε όποιον δεν υπακούει, που αυτή τη στιγμή τυχαίνει να είναι οι ανεμβολίαστοι. Βορίδης, Άδωνις, Μιχαηλίδου, προτού καν ψηφιστεί νόμος, προδικάζουν και διατυμπανίζουν το –ανύπαρκτο– δικαίωμα του εργοδότη, είτε είναι ιδιώτης είτε είναι το δημόσιο, όχι μόνο να θέτει σε άδεια άνευ αποδοχών αλλά και να απολύει τον εργαζόμενο που δεν έχει εμβολιαστεί.
Νομοθετούν με καθαρά εκδικητική και τιμωρητική διάθεση ενάντια στα εκατομμύρια των Ελλήνων που, έχοντας χάσει πια κάθε εμπιστοσύνη στην κυβερνητική συμμορία και τους «ακαταδίωκτους» διατεταγμένους «επιστήμονες», διστάζουν να εμβολιαστούν. Παρόλο που και οι εμβολιασμένοι συνεχίζουν να μεταδίδουν, θεσπίζουν μόνο γι’ αυτούς δικαίωμα εισόδου στους κλειστούς χώρους διασκέδασης, καθώς και ειδική σήμανση για το αν το προσωπικό του καταστήματος είναι εμβολιασμένο. Και, το χειρότερο, αρχίζουν να θεσπίζουν υποχρεωτικότητα σε επαγγελματικές ομάδες, με τη δαμόκλειο σπάθη της στέρησης μισθού και –ενίοτε– της απόλυσης, δηλαδή της καταδίκης σε θάνατο δι’ ασιτίας. Παράλληλα, όλα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, σε κατάσταση υστερίας, σπέρνουν τον πανικό και βγάζουν αφρούς κατά κάθε σκεπτόμενου και αντιρρησία.Θα επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά ότι: η ανθρωπότητα δεν είναι η πρώτη φορά που γνωρίζει μια επιδημία. Παρόλα αυτά, κανένα σύνταγμα, καμία διεθνής συνθήκη, κανένας νόμος δεν επιτρέπει τη στέρηση θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων σε περίπτωση επιδημίας, ιδιαίτερα σε υγιείς. Αντίθετα, υπάρχουν πολλά διεθνή νομικά κείμενα (Νυρεμβέργης, Οβιέδο, Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων Ανθρώπου κ.λπ.) αλλά και κώδικες ιατρικής δεοντολογίας (όπως ο ελληνικός) που απαγορεύουν τον εξαναγκασμό σε ιατρική πράξη,θέτοντας ως θεμελιώδη αρχή τη συναίνεση του ατόμου μετά από επαρκή ενημέρωσή του. Οι όποιοι καθιερωμένοι υποχρεωτικοί εμβολιασμοί ως προϋπόθεση για πρόσληψη, για φοίτηση σε κάποιες βαθμίδες της εκπαίδευσης και για μετάβαση σε συγκεκριμένες χώρες, σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να συγκριθούν με τα προωθούμενα από την κυβέρνηση μέτρα, διότι αφορούν πολύ βαρύτερες μολυσματικές νόσους, πολύ πιο δοκιμασμένα εμβόλια και πολύ ελαφρύτερους καταναγκασμούς για το άτομο.
Και φυσικά δεν πρέπει ούτε στιγμή να φεύγει από το μυαλό μας ότι ο κορωνοϊός ήταν το τέλειο άλλοθι για τον παγκόσμιο καπιταλισμό, έτσι ώστε να τρομοκρατήσει, να καθυποτάξει και να ελέγξει τους λαούς, περνώντας συγχρόνως διαρθρωτικές αλλαγές χωρίς σοβαρές αντιστάσεις.
Ο εκβιασμός και το «υγειονομικό απαρτχάιντ» δεν πρέπει να περάσει. Κάθε δημοκρατικός πολίτης της χώρας πρέπει να αντιδράσει. Οι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που βγήκαν στους δρόμους στις 14 Ιουλίου δεν είναι ούτε «ψεκασμένοι», ούτε «αντιεμβολιαστές», ούτε «ακροδεξιοί», ούτε «πολιτικά καθυστερημένοι». Είναι απλοί άνθρωποι που έχουν χάσει κάθε εμπιστοσύνη στο κυρίαρχο αφήγημα, που υπερασπίζονται το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του σώματός τους, που υπερασπίζονται βασικές ελευθερίες τους, που έχουν τσακιστεί οικονομικά και ψυχικά από τους αλλεπάλληλους περιορισμούς και τα λοκντάουν. Οι λίγες εκατοντάδες γραφικοί –ή και πράγματι ακροδεξιοί– με τους σταυρούς και τα ακραία συνθήματα δεν αποτελούν παρά μια μικρή μειοψηφία.
Ο μεγάλος κίνδυνος για τον ελληνικό λαό δεν είναι λοιπόν η επιδημία, αλλά ο ολοκληρωτισμός. Αυτόν πρέπει να πολεμήσουμε όλοι μαζί, εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι!
Βασίλης Παπανικολάου