Τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Μητσοτάκης στη ΔΕΘ ευνοούν πρώτα και κύρια το κεφάλαιο, την εργοδοσία, ή είναι σκέτα πυροτεχνήματα. Δεν πρόκειται να αντιστρέψουν τη δυσαρέσκεια μεγάλου μέρους του λαού από τις βαριές συνέπειες των λοκντάουν, από την ακρίβεια, από τα αντεργατικά-αντιδημοκρατικά νομοσχέδια. Η διάθεση για αντίσταση στα πιο συνειδητά τμήματα λαού και νεολαίας υπάρχει. Όμως, κανένα αποφασιστικό βήμα δεν μπορεί να γίνει αν δεν συγκρουστούμε ευθέως με το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» που μας έχει επιβληθεί 18 μήνες τώρα, αν δεν υπερασπιστούμε τα δημοκρατικά μας δικαιώματα, που είναι η βάση για οποιαδήποτε άλλη διεκδίκηση και σήμερα και αύριο.
Η καταπάτηση θεμελιωδών ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων με πρόσχημα την επιδημία είναι παγκόσμιο φαινόμενο – αν και στην Ελλάδα βιώνουμε μια από τις πιο σκληρές εκδοχές του. Η τάση προς τον ολοκληρωτισμό είναι μια έκφραση της ιστορικής παρακμής του καπιταλισμού και πρέπει να σημάνει συναγερμό για την παγκόσμια εργατική μας τάξη.
1. Οι βαριές συνέπειες από την κυβερνητική διαχείριση της επιδημίας, η δυσαρέσκεια μεγάλης μερίδας του πληθυσμού για τον «υγειονομικό» αυταρχισμό, οι πυρκαγιές, η ακρίβεια, αλλά και το φιάσκο του ανασχηματισμού, έχουν φέρει τον Μητσοτάκη πολιτικά σε μια δύσκολη θέση. Έτσι, επιχείρησε να αλλάξει το κλίμα με ένα μπαράζ μέτρων «υπέρ της απασχόλησης» και για την «αντιμετώπιση της ακρίβειας», μέτρα τα οποία ανακοίνωσε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Η κυβέρνηση πουλάει ελπίδες για γρήγορη και ριζική οικονομική ανάκαμψη, από την οποία υποτίθεται ότι θα ωφεληθούν όλες οι κοινωνικές τάξεις. Αλλά μαζί με το «καρότο» των μέτρων αυτών, που θα εξηγήσουμε γιατί είναι απάτη, θα δουλέψει πολύ περισσότερο και πολύ πιο σίγουρα το «μαστίγιο».
Ξεκινάμε από το δεύτερο, δηλαδή, από το μαστίγιο. Πριν και αμέσως μετά τα μέτρα της ΔΕΘ, η κυβέρνηση: α) Έθεσε σε αναστολή χιλιάδες υγειονομικούς που είχαν επιλέξει να μην εμβολιαστούν, καταδικάζοντάς τους σε οικονομική εξόντωση, ανοίγοντας τον δρόμο για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και επεκτείνοντας την απειλή αναστολών ή απολύσεων σε πολλούς ακόμα κλάδους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. β) Κλιμάκωσε τις απαγορεύσεις, τις απειλές και τον κοινωνικό στιγματισμό εις βάρος όσων δεν επιθυμούν να εμβολιαστούν, με σκοπό ο εμβολιασμός να γίνει στην πράξη υποχρεωτικός, κάτι που αντίκειται στο σύνταγμα, τους νόμους αλλά και την ιατρική δεοντολογία. γ) Προωθεί τον εμβολιασμό και των εφήβων και παιδιών, με ψέματα, απαγορεύσεις και απαράδεκτα «ανταλλάγματα», όπως δωρεάν «δεδομένα» στο κινητό. Αδιαφορώντας εγκληματικά για το γεγονός ότι σε αυτές τις ηλικίες το ρίσκο από κάποια παρενέργεια (κυρίως μακροπρόθεσμη) των εμβολίων είναι μεγαλύτερο από τον κίνδυνο από τον ίδιο τον ιό. δ) Ξεκίνησε την εφαρμογή του χουντικού νόμου για τις διαδηλώσεις, περιορίζοντας μια φοιτητική διαδήλωση στο μισό του οδοστρώματος – και πανηγυρίζοντας δεόντως για αυτό. ε) Ξεκίνησε την εφαρμογή του δρακόντειου εργασιακού νόμου – με εγκυκλίους που, μεταξύ άλλων, χαρακτηρίζουν ακόμα και την ψυχολογική πίεση σε απεργοσπάστες λόγο για να κηρυχθεί αυτομάτως παράνομη μια απεργία. στ) Κλιμακώνει την επίθεση στη δημόσια εκπαίδευση, αφήνοντας χιλιάδες υποψηφίους έξω από τα πανεπιστήμια, σπάζοντας τον ενιαίο χαρακτήρα της εκπαίδευσης, στοχοποιώντας τους εκπαιδευτικούς με την τιμωρητική αξιολόγηση κ.ο.κ. ζ) Προχωράει γοργά την ιδιωτικοποίηση του ό,τι είχε απομείνει στο δημόσιο: από το δίκτυο του ηλεκτρικού ρεύματος, τη ΔΕΠΑ (φυσικό αέριο), την Εγνατία Οδό, την αμυντική βιομηχανία, τη ΛΑΡΚΟ, τον Σκαραμαγκά, την… αναδάσωση, μέχρι και το ίδιο το κράτος (!)– αφού δεν υπάρχει πια πρόγραμμα ή σχέδιο του κράτους που να μην εκτελείται από ή σε συνεργασία με κάποιες ιδιωτικές εταιρείες.
2. Και πάμε στο «καρότο» των μέτρων που ανακοινώθηκαν στη ΔΕΘ. Η μεγάλη πλειονότητα αυτών είτε είχαν προκηρυχθεί και παλαιότερα, είτε είναι «πυροτεχνήματα» (και θα το διαπιστώσουμε όταν έρθει η ώρα να εφαρμοστούν στην πράξη), είτε ωφελούν μόνο τις επιχειρήσεις, την εργοδοσία.
Από εκεί και πέρα, τα μέτρα για τη νεολαία είναι σκέτη πρόκληση. Περιλαμβάνουν π.χ. δωρεάν «δεδομένα» για το κινητό –ως αντάλλαγμα για τον εμβολιασμό–, άρα ακόμα μεγαλύτερη αποβλάκωση των εφήβων, περισσότερες θέσεις επιδοτούμενης εργασίας (βασικός μοχλός ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων), συν την κοροϊδία της επιδότησης νεοπροσλαμβανόμενων για 6 μόλις μήνες με 100 ευρώ τον μήνα…
Τα μέτρα για την «αντιμετώπιση της ακρίβειας», που απειλεί να λάβει δραματικές διαστάσεις (ρεύμα, καύσιμα, σούπερ μάρκετ κ.λπ.), είναι μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Μέχρι τώρα ξέραμε ότι οι κυβερνήσεις προσπαθούσαν να καταπολεμήσουν την ακρίβεια είτε ενισχύοντας την εγχώρια παραγωγή και εφαρμόζοντας μορφές διατίμησης (κεϋνσιανή προσέγγιση) είτε ενισχύοντας τον ανταγωνισμό (φιλελεύθερη προσέγγιση). Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αφήνει εντελώς ανεξέλεγκτες τις ανατιμήσεις, ουσιαστικά τις ενθαρρύνει, και έρχεται απλώς να καλύψει ένα μέρος της ζημιάς για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις με κάποια επιδότηση (π.χ. στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, ή με την αύξηση του επιδόματος θέρμανσης). Έτσι, όμως, και το δημόσιο ταμείο θα έχει πρόβλημα και τα τεράστια κόστη θα παραμείνουν στην οικονομία.
Από τα μέτρα υπέρ των επιχειρήσεων, κάποια ενθαρρύνουν τη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου και κάποια άλλα ωφελούν σκανδαλωδώς τις λεγόμενες «πράσινες» και «ψηφιακές» επενδύσεις – τους νέους τομείς υπερ-κερδοφορίας των πιο αρπακτικών μερίδων της αστικής τάξης.
Η εργατική τάξη δεν παίρνει ουσιαστικά τίποτα από το «μέρισμα της ανάκαμψης», ενώ θα επωμισθεί, μαζί με τους φτωχότερους μικροαστούς, το κύριο βάρος της ακρίβειας. Και ο κύριος όγκος της μικροαστικής τάξης, παρά κάποιες ενδεχόμενες «ανάσες» στα φορολογικά, θα συνεχίσει να κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την ταχύτερη του αναμενομένου ανάκαμψη του ΑΕΠ στο β΄ τρίμηνο του 2021. Πουλάει ήδη το σενάριο μιας ορμητικής ανάπτυξης μέσα στο 2022. Αλλά μια «ανάπτυξη» που θα βασιστεί σε κρατικές επιδοτήσεις και ευρωπαϊκά δάνεια, που θα επικεντρωθεί στα ακίνητα, τον τουρισμό και τις υπηρεσίες, που δεν θα προέρχεται δηλαδή από μια πραγματική ενίσχυση της παραγωγικής βάσης, θα έχει πολύ κοντά ποδάρια. Από την άλλη, το δημόσιο χρέος ξεπέρασε το 200%. Θυμίζουμε ότι με χρέος 120% το εγχώριο αστικό καθεστώς και οι Ευρωπαίοι καθοδηγητές του μας έβαλαν στον «γύψο» του Μνημονίου.
3. Ό,τι κι αν γίνει στην οικονομία, αυτή η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση δεν πρόκειται να σταματήσει να χρησιμοποιεί ως κεντρικό άξονα της πολιτικής της τον αυταρχισμό, τον κοινωνικό κανιβαλισμό, την καταστολή και τον φόβο. Το ζούμε ήδη στους 18 μήνες της επιδημίας. Προκύπτει εξάλλου αυτό όχι από εθνικές αλλά από παγκόσμιες τάσεις του καπιταλισμού. Το καπιταλιστικό σύστημα είναι βαθιά παρηκμασμένο. Δεν έχει να προσφέρει κάποιο όραμα στις μάζες, δεν ελπίζει σε μακρά κύματα ανάπτυξης στις ιστορικές ανεπτυγμένες χώρες. Επίσης, είναι μπλεγμένο σε σκληρές διεθνείς αναμετρήσεις (π.χ. ΗΠΑ-Κίνα). Σε μια εποχή που, μεταξύ άλλων, η πρόοδος της τεχνολογίας δίνει νέες δυνατότητες απελευθέρωσης των ανθρώπων από τον φαύλο κύκλο της εκμετάλλευσης και της φτώχειας, το σύστημα ρίχνει όλο το βάρος του στο να κρατήσει τα καταπιεζόμενα στρώματα σε κατάσταση διάσπασης, ατομικοποίησης, φόβου, αποχαύνωσης – και να τα περιθωριοποιήσει πολιτικά. Με αυτόν ακριβώς τον σκοπό, στρέφεται ενάντια στις δημοκρατικές κατακτήσεις, ενάντια στα βασικά ατομικά και συλλογικά δικαιώματα, ακόμα και ενάντια στην κλασική φιλελεύθερη αστική δημοκρατία. Οικοδομεί γοργά έναν νέο ολοκληρωτισμό! Ίσως πιο «ευέλικτο», πιο «υποχθόνιο» από αυτούς που έχουμε γνωρίσει ιστορικά, αλλά εξίσου εφιαλτικό στους σκοπούς του.
Την επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες την προετοίμαζαν από καιρό, αλλά η επιδημία τους έδωσε την τέλεια ευκαιρία. Πρώτα με τα εξοντωτικά-κατασταλτικά λοκντάουν, όπου συνήθισαν τους ανθρώπους στην απομόνωση, τον εγκλεισμό και την επιτήρηση. Στη συνέχεια, με τον εμβολιασμό και την εντελώς αντισυνταγματική και αντιδεοντολογική επιστημονικά υποχρεωτικότητα. Δημιουργούν ένα καθεστώς «απαρτχάιντ» εις βάρος όσων δεν θέλουν να κάνουν το εμβόλιο, για να διχάσουν τον λαό και να νομιμοποιήσουν τη διατήρηση όλης της κοινωνίας σε συνθήκες «στρατοπέδου ελεγχόμενης διαβίωσης». Παράλληλα, πλήθος κυβερνήσεις πέρασαν μέσα στην επιδημία νόμους κατά των απεργιών και των διαδηλώσεων, ή νόμους για μεγαλύτερη επιτήρηση, για ηλεκτρονικό φακέλωμα των πολιτών κ.λπ. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι πραγματική πανευρωπαϊκή «πρωτοπορία» σε όλα τα παραπάνω!
Η υστερική στοχοποίηση των «αντιεμβολιαστών» αποσκοπεί και στο να αποσιωπηθεί ότι: ένα μεγάλο μέρος και των εμβολιασμένων διαφωνεί με την υγειονομική διαχείριση της κυβέρνησης και με την «εργαλειοποίηση» του εμβολιασμού. Δυστυχώς, σε όλο αυτό το ξεδίπλωμα του αυταρχισμού της η κυβέρνηση πήρε μεγάλες βοήθειες από τη λεγόμενη «αριστερά», κοινοβουλευτική και μη. Το γεγονός ότι αυτή η «αριστερά» αποδέχεται τη συνθήκη «έκτακτης ανάγκης» (με οποιαδήποτε δικαιολογία) και επιχειρηματολογεί υπέρ της «καθολικότητας» του εμβολιασμού δίνει την τέλεια «πάσα» στην κυβέρνηση να πάει τη συζήτηση εκεί που τη συμφέρει.
Εμείς οι Κομμουνιστές-Τροτσκιστές προειδοποιούσαμε εδώ και πολύ καιρό ότι αυτή την «αριστερά» την τραβάει η αστική τάξη από τη μύτη. Ωστόσο, δεν είναι ώρα για θρήνους. Η σύγκρουση μεγάλων κομματιών του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας με τη νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά του Μητσοτάκη είναι στην ημερήσια διάταξη. Η κατάσταση στην παιδεία, τα εργασιακά, η ακρίβεια, η απέχθεια της νεολαίας για αυτήν την κυβέρνηση μπορούν να επισπεύσουν αυτή τη σύγκρουση. Όμως, ο συσχετισμός δυνάμεων δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν μπει στην προμετωπίδα η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και η έμπρακτη καταδίκη του αυταρχισμού και της τρομοκρατίας με υγειονομικό πρόσχημα. Η συνείδηση και το συναίσθημα του λαού δεν λειτουργούν με «κουτάκια». Αν συνεχιστεί η υπακοή στην αντιδημοκρατική «υγειονομική» στρατηγική του καθεστώτος, θα είναι εύκολο για την κυβέρνηση να απομονώσει τα επιμέρους μέτωπα. Αντίθετα, αν τολμηρά στρέψουμε τα πυρά μας ενάντια στο ίδιο το «καθεστώς έκτακτης ανάγκης», θα είναι πολύ ευκολότερο και να αποδομηθεί η κυβερνητική-καθεστωτική προπαγάνδα και να ενθαρρυνθούν οι επιμέρους αντιδράσεις. Μέσα από αυτή τη διαδικασία πιστεύουμε ότι μπορούν να βγουν και νέες πρωτοπόρες αγωνιστικές δυνάμεις. Σε αυτή την κατεύθυνση παλεύουμε εμείς οι Κομμουνιστές-Τροτσκιστές, και καλούμε όποιον είναι αποφασισμένος να δώσει αυτή την κομβική μάχη να βαδίσουμε μαζί!
15.9.2021
Η Συντακτική Επιτροπή
