Οι Αμερικανοί αποσύρθηκαν από το Αφγανιστάν… με το μυαλό στην Κίνα
Με τον εξοπλισμό που "εγκαταλείπουν" οι Αμερικανοί, οι Ταλιμπάν
μπορούν να δημιουργήσουν -και θα δημιουργήσουν- μεγάλο πρόβλημα
στα σχέδια της Κίνας (αλλά και της Ρωσίας) στην περιοχή
Η αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν –εγκαταλείποντας και οπλικά συστήματα αξίας 85 δις δολαρίων– έγινε αφορμή για διάφορους σχολιασμούς. Πολλοί την έκριναν, εκφράζοντας ευσεβείς πόθους προφανώς, ως μεγαλειώδη αποτυχία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, παραβλέποντας την ακολουθία των γεγονότων τα τελευταία 20 χρόνια. Άλλωστε, η διάψευσή τους ήρθε μερικές μέρες μετά, με την τοποθέτηση της Κίνας και της Ρωσίας, όπου η αποχώρηση χαρακτηρίστηκε ως πράξη εχθρική για τα συμφέροντα της Κίνας.
Από τη δεύτερη θητεία του Ομπάμα, οι ΗΠΑ ακολούθησαν μια πολιτική προστατευτισμού, εγκαταλείποντας την «παγκοσμιοποίηση» και στοχεύοντας, ως κύριο οικονομικό αντίπαλο, την ανερχόμενη Κίνα. Η Κίνα, δανείζοντας χώρες της Αφρικής και της Ασίας και χτίζοντας εκεί έργα υποδομών, έβαλε στο χέρι τις –ζωτικής σημασίας για τη συνέχιση της ανάπτυξής της– πρώτες ύλες και την ενέργεια των περιοχών αυτών. Βασικό σχέδιό της είναι ο περίφημος Δρόμος του Μεταξιού, επίσης ζωτικής σημασίας για την πώληση των παραγόμενων προϊόντων. Ο δρόμος αυτός περνάει από Πακιστάν, Ιράν, Τουρκία, Θράκη-Θεσσαλονίκη και από τον ποτάμιο άξονα Αξιού-Μοράβα-Δούναβη, φτάνοντας στην Κεντρική Ευρώπη (βλέπε Γερμανία). Μόνο στο Πακιστάν, ο έως τώρα οδικός άξονας έχει κοστίσει 62 δις δολάρια.
Η πολιτική του Ομπάμα συνεχίστηκε και επί Τραμπ, φτάνοντας στη Συμφωνία της Ντόχα, όπου συμφωνήθηκε να αποχωρήσουν οι Αμερικανοί από το Αφγανιστάν έως τα μέσα του 2021 και οι Ταλιμπάν να μην επιτίθενται στα αμερικανικά στρατεύματα – αναγνωρίζοντας έτσι έμμεσα τους Ταλιμπάν ως τη βασική εξουσία στο Αφγανιστάν. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι την παραγωγή οπίου την ελέγχουν οι Ταλιμπάν και μεγάλο μέρος των εξόδων των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν καλύφθηκε από την καλλιέργεια και πώλησή του στην Ευρώπη.
Επί Μπάιντεν τώρα, φτάσαμε στη συμφωνία ΗΠΑ, Μ. Βρετανίας και Αυστραλίας (AUKUS) για τον έλεγχο του Ινδικού και Ειρηνικού Ωκεανού, περικυκλώνοντας την Κίνα από θαλάσσης. Από ξηράς, δημιουργείται ένα σκληρό σουνιτικό κράτος, εχθρικό προς τους γείτονές του, που με τα οπλικά συστήματα που «ξέχασαν» οι ΗΠΑ βάζει φωτιά στην περιοχή, με πολέμους φθοράς, ανακόπτοντας και καταστρέφοντας τον Δρόμο του Μεταξιού.
Οι προσπάθειες της Ρωσίας και της Κίνας για συμφωνία με τους Ταλιμπάν δεν θα ευοδωθούν, εάν και όποτε γίνουν, γιατί το Αφγανιστάν αποτελείται από έξι βασικές εθνότητες, εχθρικές απέναντί τους, αλλά και μεταξύ τους, οι οποίες ήδη ξεκίνησαν συγκρούσεις.
Από την άλλη η Τουρκία, με όχημα τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, κοινό παρονομαστή όλων, προσπαθεί να επωφεληθεί από τα γεγονότα, να βάλει πόδι στην περιοχή, έχοντας τις πλάτες της Γερμανίας, αλλά δεν έγινε αποδεκτή με τους όρους της από τους Ταλιμπάν.
Με όλα αυτά οι Αμερικανοί επιτυγχάνουν επίσης την ανακοπή της πορείας της Ρωσίας προς τον Ινδικό (η οποία Ρωσία βέβαια έχει ανοίξει πλέον διαύλους από την Αρκτική, με την τήξη των πάγων), την απασχόλησή της με πολεμικά μέτωπα, στην Ουκρανία, στο Αφγανιστάν και στη Μεσόγειο (Συρία, Λιβύη), και το κόψιμο του ασιατικού φυσικού αερίου προς την Κίνα και προς την Ευρώπη, κάνοντας αναγκαίο το φυσικό αέριο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, το οποίο και ελέγχουν οι Αμερικανοί.
Επίσης η συμμαχία Ρωσίας-Κίνας δεν φαίνεται να εξελίσσεται σε πολύ στενή, γιατί η Ρωσία φοβάται ότι η ραγδαία οικονομική ανάπτυξη της Κίνας θα τη συμπαρασύρει – η Ρωσία είναι πάνοπλη μεν, αλλά οικονομικά αδύναμη.
Με τη συμφωνία AUKUS, εκτός από την ακύρωση της συμφωνίας της Γαλλίας με την Αυστραλία για την κατασκευή υποβρυχίων αξίας 90 δις δολαρίων Αυστραλίας, η Αμερική χτυπάει οικονομικά τη γερμανική Ευρώπη – για τις συμφωνίες που έχει κάνει με την Κίνα και για τον ρωσικό αγωγό φυσικού αερίου NordStream.
Αυτοί οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, από οικονομικοί πόλεμοι, εύκολα μπορούν να μετατραπούν σε θερμούς πολέμους, με εκατόμβες νεκρών. Μόνο η πάλη της εργατικής τάξης μπορεί να τους σταματήσει.
Χρήστος Χατζής
