Εδώ και δύο χρόνια ασκούμε ριζική κριτική στην κυρίαρχη αντίληψη για την επιδημία και τα μέτρα αντιμετώπισής της. Και υποστηρίζουμε ότι οι κυβερνήσεις που έχτισαν αυτό το κυρίαρχο «υγειονομικό αφήγημα», και το επέβαλαν στους λαούς, κινούνταν από πολιτικές σκοπιμότητες. Τώρα, όλο και περισσότερες αποκαλύψεις και νέα στοιχεία έρχονται να μας δικαιώσουν. Για παράδειγμα, κανείς πλέον δεν μιλάει για «τείχος ανοσίας» από τα εμβόλια. Πολλοί επιστήμονες παραδέχονται ότι οι θάνατοι από covid που δηλώνονται δεν είναι όλοι από covidκαι ότι η αυξημένη θνησιμότητα στην Ελλάδα έχει να κάνει πρώτα και κύρια με την κατάσταση του συστήματος υγείας.
Η υστερία υπέρ του «καθολικού» εμβολιασμού είχε προετοιμαστεί από την υστερία των λοκντάουν. Ένας καθηγητής από το Imperial College του Λονδίνου, ο Νιλ Φέργκιουσον, είπε πρόσφατα ότι: «Όταν αποφασίζαμε τέτοια μέτρα, σκεφτόμαστε μόνο την περιστολή του επιδημιολογικού φορτίου και όχι το κοινωνικό και οικονομικό κόστος». Η επιδημία, όμως, δεν είναι μια κοινή ασθένεια. Είναι ένα πολύπλοκο φαινόμενο, όπου οι οικονομικοί και κοινωνικοί παράγοντες θα επιδράσουν σίγουρα στην υγειονομική πλευρά. Οι επιστήμονες που δεν σκέπτονται διαλεκτικά απέτυχαν να το προβλέψουν. Η επιστήμη δεν είναι κάτι ενιαίο, παγιωμένο και ουδέτερο. Και δυστυχώς, πεθαίνει ακόμα κόσμος που η υγεία του επιβαρύνθηκε λόγω των λοκντάουν και δεν έχει πρωτοβάθμια υποστήριξη…
Α.Α.
