Ισπανία: Απεργία αόριστης διάρκειας ξεκίνησαν οι φορτηγατζήδες, κυρίως αυτοαπασχολούμενοι και μικροϊδιοκτήτες, στις 13 Μαρτίου. Το βασικό αίτημα είναι να παρθούν μέτρα για την εκτόξευση των τιμών των καυσίμων, που έχει οδηγήσει τον κλάδο σε αδιέξοδο. Οι 75.000 περίπου απεργοί έχουν μπλοκάρει βασικές οδικές αρτηρίες. Παρατηρούνται ήδη ελλείψεις στην αγορά, και ιδίως ελλείψεις βασικών υλικών για τη βιομηχανία, ενώ τα κοντέινερ συσσωρεύονται στα λιμάνια. Η κυβέρνηση των Σοσιαλιστών και του «αριστερού» Podemosαντιμετωπίζει την απεργία με καταστολή και συκοφαντίες, με συνεργό τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, που δεν αναγνωρίζει την απεργία.
Τουρκία: 48ωρη απεργία πραγματοποίησε το νοσοκομειακό προσωπικό της χώρας, γιατροί, νοσηλευτές και άλλοι εργαζόμενοι, στις 14 και 15 Μαρτίου, με πολύ μεγάλη συμμετοχή. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν αυξήσεις στους μισθούς για να αντιμετωπίσουν τον τεράστιο πληθωρισμό, καθώς και βελτίωση των εργασιακών συνθηκών και αύξηση των δαπανών για τη δημόσια υγεία.
Βραζιλία: Σε αλλεπάλληλες απεργίες προχωρούν οι εκπαιδευτικοί σε διάφορες πολιτείες της Βραζιλίας διεκδικώντας αυξήσεις προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον πληθωρισμό που έχει εκτιναχθεί. Μεταξύ άλλων οι εκπαιδευτικοί απήργησαν κατά τόπους στις 9/2, 16/2, 7/3, 9/3, 23/3 και 28/3. Παράλληλα, κινητοποιούνται για τον ίδιο λόγο και άλλοι κλάδοι, όπως δημοτικοί υπάλληλοι και εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες.
Ινδία: Διήμερη παν-ινδική γενική απεργία έλαβε χώρα στις 28 και 29 Μαρτίου. Τα κύρια αιτήματα αφορούσαν την αύξηση του βασικού μισθού, την πρόσβαση όλων στην κοινωνική ασφάλιση και το σταμάτημα των νεοφιλελεύθερων μέτρων της κυβέρνησης Μόντι, όπως η περαιτέρω «ελαστικοποίηση» των εργασιακών σχέσεων, υπέρ των εργοδοτών φυσικά. Μεγάλη συμμετοχή είχε η απεργία σε πολιτείες με σημαντική παράδοση εργατικών αγώνων, όπως η Δυτική Βεγγάλη και η Κεράλα, καθώς και σε κλάδους όπως οι υγειονομικοί, οι σιδηροδρομικοί και οι τραπεζικοί.
Από τη σύνταξη
