Σύμφωνα με στοιχεία του αστικού τύπου (Ναυτεμπορική, 18/2), μια νέα θέση εργασίας που δημιουργείται από επιχείρηση η οποία υπάγεται στον αναπτυξιακό νόμο 4399/2016 (κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ) στοιχίζει 345.000 ευρώ. Η μέση επιδότηση που δίνει το κράτος σε κάθε τέτοιο «επενδυτή» αντιστοιχεί στο 45% της επένδυσης. Όπως και να τα υπολογίσει κανείς, βγαίνει ότι ο εργοδότης παίρνει επιδότηση ίση κατ’ ελάχιστον με μισθούς 15 χρόνων ανά θέση εργασίας!
Το υπουργείο αυτό κανονικά θα έπρεπε να λέγεται
Υπουργείο Παρασιτισμού και Επιδότησης του Κεφαλαίου
Η αισχρή αυτή πολιτική υπάρχει από το 1998 (νόμος κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ). Έχουν φτιαχτεί άλλοι δύο τέτοιοι νόμοι, το 2004 (κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας) και το 2011 (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με 1ο μνημόνιο). Η επιδότηση ξεκίνησε από 122.000 ευρώ ανά θέση εργασίας στον πρώτο νόμο, πήγε 545.000 ευρώ στον δεύτερο νόμο, ενώ έφτασε στο μέγιστο ύψος της στον τρίτο νόμο, 977.000 ευρώ – όταν η ασυδοσία της αστικής τάξης είχε αποχαλινωθεί με τα μνημόνια. Αποτελεί πάγια δηλαδή τακτική του εγχώριου κεφαλαίου από τη δεκαετία του ’90 και δείχνει σε όλο το μεγαλείο της τη ληστρικότητα και τον παρασιτισμό της αστικής τάξης.
Στους πέντε τομείς που επιδοτούνται (τουρισμός, υπηρεσίες, αγροδιατροφή, εφοδιαστική αλυσίδα, μεταποίηση) την πρώτη θέση κατέχει ο τουρισμός. Η περιφέρεια του Νότιου Αιγαίου είναι αυτή με τις περισσότερες τέτοιες «επενδύσεις». Κατά «σύμπτωση», ο τουρισμός έχει και τις πλέον επισφαλείς και κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας. Η μεταποίηση (η βιομηχανία-παραγωγή δηλαδή) βρίσκεται στην τελευταία θέση των επενδύσεων που επιδοτούνται, ενώ έχει τις πιο καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας.
Οι νόμοι αυτοί είναι αντιαναπτυξιακοί στην ουσία τους. Με τόσο άφθονο και εύκολο κρατικό χρήμα, κανένας καπιταλιστής δεν έχει λόγο να ρίξει βάρος σε μακροπρόθεσμες παραγωγικές επενδύσεις, που θέλουν σχέδιο και έχουν ρίσκο. Οι νόμοι αυτοί βυθίζουν την οικονομία της χώρας στον παρασιτισμό και θρέφουν την ασυδοσία του κεφαλαίου. Είναι φυσικά πληγή για το δημόσιο ταμείο, όπως και δημιουργοί χρεών και ελλειμμάτων.
Το εργατικό κίνημα πρέπει να βάλει στην προμετωπίδα του την κατάργηση των ληστρικών αυτών νόμων της αστικής τάξης και των κυβερνήσεών της. Να παλέψουμε για δημόσιες παραγωγικές επενδύσεις κάτω από εργατικό έλεγχο, με πλήρη και σταθερά εργασιακά δικαιώματα. Αυτή πρέπει να είναι η εργατική απάντηση στον παρασιτισμό και την ασυδοσία της αστικής τάξης.
Σ. Κρόκος
