 |
| Η εξάρτηση από τις οθόνες και την ψηφιακή «ψυχαγωγία», που προωθείται συνειδητά από το σύστημα, είναι βασικός παράγοντας ατομικοποίησης και διάλυσης των ανθρώπινων σχέσεων στην εποχή μας... |
Σοκαριστικά είναι τα αποτελέσματα ερευνών για τη σεξουαλική ζωή των ανθρώπων, ιδιαίτερα των πιο ανεπτυγμένων Δυτικών κοινωνιών. To Time, σε άρθρο του το 2018, αποκαλύπτει ότι το ποσοστό των ανθρώπων που έκαναν έρωτα τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα μειώθηκε από 45% το 2000 σε 36% το 2016. Πιο πρόσφατη έρευνα στις ΗΠΑ δείχνει ότι, μεταξύ των ετών 2009 και 2018, το ποσοστό των εφήβων που δεν ανέφερε σεξουαλική δραστηριότητα, είτε μόνοι τους είτε με σύντροφο, αυξήθηκε από 28,8% σε 44,2% στα αγόρια και από 49,5% σε 74% στα κορίτσια. Στην Ιαπωνία (σε έρευνα του 2020) ρωτήθηκαν 500 άνδρες ηλικίας 20-34 ετών, οι οποίοι δεν έκαναν σεξ για έναν χρόνο ή και περισσότερο, αν θέλουν να κάνουν σεξ. Το 22,4% απάντησε «καθόλου». Το 21,2% είπε «όχι ιδιαίτερα». Ένα 35% απάντησε «κάπως» και μόλις το 21,2% είπε «ναι, θέλω». Στη Γερμανία, μια έρευνα του 2018 διαπίστωσε ότι το ποσοστό των Γερμανών μεταξύ 18 και 30 ετών που δεν έκαναν σεξ τον προηγούμενο χρόνο αυξήθηκε από 7% σε 20%. Στη Φινλανδία (έρευνα του 2015) όπουσυγκριτικά μπορούμε να μιλάμε για πρόοδο στην κοινωνική της ευημερία και την ισότητα των δύο φύλων, ωστόσο διαπιστώθηκε αυξανόμενη μείωση σεξουαλικής επιθυμίας στις γυναίκες και μειωμένη συχνότητα σεξουαλικής επαφής γενικά. Κάτι παρόμοιο ισχύει και στην Αυστραλία και τη Βρετανία.
Στην Ελλάδα έρευνα του 2008 έδειξε κατακόρυφη πτώση της συχνότητας των σεξουαλικών επαφών. Ενώ το 2006 το 29% των ερωτηθέντων έκανε σεξ δύο φορές την εβδομάδα, το 2007 το ποσοστό μειώθηκε στο 18% και το 2008 στο 11%. Είναι εντυπωσιακό δε πως ελάχιστοι Έλληνες θεωρούν το σεξ σημαντικό στοιχείο στη σχέση τους. Οι περισσότεροι θεωρούν πιο σημαντικό στοιχείο το οικονομικό.
Τι συμβαίνει λοιπόν και ο άνθρωπος, ιδιαίτερα ο νέος άνθρωπος της σημερινής εποχής, γυρνάει την πλάτη του στον έρωτα; Σε έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες της υπόστασής του, της ευτυχίας του και της διαιώνισής του;
Η οικονομική κρίση, τα εντεινόμενα οικονομικά προβλήματα, η εργασιακή ανασφάλεια, η ανεργία, η κούραση και η έλλειψη χρόνου, η αγωνία των νέων για το αύριο εκτοξεύουν την κατάθλιψη, το άγχος, την εσωστρέφεια και τον ατομικισμό. Πόσοι νέοι ζουν αναγκαστικά με τους γονείς τους, γεγονός που δυσκολεύει την ύπαρξη σεξουαλικής ζωής; Πριν από κάποιες δεκαετίες, οι ειδικοί προειδοποιούσαν τα ζευγάρια: «Βγάλτε την τηλεόραση από την κρεβατοκάμαρα». Σήμερα, με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και την παρουσία των smartphones που μας ακολουθούν και καταγράφουν κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας, η ενοχοποίηση της τηλεόρασης στην κρεβατοκάμαρα για τη μείωση της σεξουαλικής δραστηριότητας φαντάζει αστεία και εξωπραγματική! Μέσα από την κατάχρηση της τεχνολογίας, την εξαρτησιογόνο σύνδεση με τα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης», την «κοινωνική αποστασιοποίηση» που εντάθηκε με την πανδημία, αλλά και μέσα από ένα αλλοτριωτικό καταναλωτικό μοντέλο που συνειδητά προωθεί το σύστημα, οι αλληλεπιδράσεις πρόσωπο με πρόσωπο μειώνονται παντού. Και αντί να απευθυνόμαστε σε ανθρώπους, απευθυνόμαστε σε οθόνες. Όλα αυτά, προϊόντα της ατομικοποίησης, της αλλοτρίωσης και της αποξένωσης των ανθρώπων δημιουργούν έναν συνδυασμό που στέλνει στην κυριολεξία τη λίμπιντο στα τάρταρα.
Η σχέση μεταξύ του σεξ και της ευτυχίας είναι αμφίδρομη. Όπως η έλλειψη σεξ μπορεί να μειώσει την ευτυχία, έτσι και η δυστυχία μειώνει την επιθυμία για σεξ. Η κακή ψυχική υγεία είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη χαμηλή λίμπιντο. Αυτοπεποίθηση, υγεία, ευτυχία, μείωση του άγχους, αναπαραγωγή, κοινωνικότητα, ποιότητα στις σχέσεις των ανθρώπων, συντροφικότητα: τα πλεονεκτήματα μιας υγιούς σεξουαλικής ζωής είναι πολλά και σημαντικά. Γι’ αυτό πρέπει να μας ανησυχεί η πτωτική τάση της σεξουαλικότητας. Και το σημαντικότερο; Μην ξεχνάμε ότι μέσα στους αιώνες ο έρωτας έχει ενοχοποιηθεί και κυνηγηθεί από τη θρησκεία και την εξουσία. Κι ο λόγος είναι ότι ο έρωτας είναι ανατρεπτικός και επαναστατικός!
Όλγα Στεφανίδου
